Kerala India 2024

   En toen was het tijd om toch echt afscheid te gaan nemen van iedereen. We hadden de fathers en Geo uitgenodigd voor een etentje op vrijdagavond. Maar ondertussen werden we zelf ook nog uitgenodigd voor een high tea bij het Albertian Institute of Management. Voor die tijd hebben we nog even snel ons telefoonabonnement bij Vodafone Idea verlengd, zodat we bereikbaar blijven voor onze Indiase contacten.

   Nee, geen ruimteschepen en stoere mannen. Vandaag, 15 augustus, is Indiase onafhankelijkheidsdag. De dag dat de Britten in 1947 India aan de Indiërs teruggaven. En net als alles hier, is deze dag omgeven met ceremonie en rituelen.

   Vandaag beloofde een drukke dag te worden. Om 8 uur 's ochtends stond de afname van de eed en de benoeming van het nieuwe schoolhoofd ("Principal") op de agenda. Dat gebeurde in de kapel van St.Albert's college, in aanwezigheid van het bestuur, vrijwel alle afdelingshoofden en een deel van de docenten. Wel bijzonder is dat nieuwe medewerkers, managers en bestuurders voor hun aantreden een gelofte moeten doen, met de hand op de bijbel, dat ze hun uiterste best zullen doen voor St. Albert's college. 

    Zo langzamerhand gaan we de laatste week in. Van weken tellen naar dagen tellen. Afgelopen zaterdag waren we op bezoek bij Geo Fernandez en zijn gezin. Al lang geleden was afgesproken dat we daar zouden ontbijten en dat Jaklien zou leren dosa's bakken. Zo gezegd en zo gedaan. Rond kwart over negen bestelden we via Uber een tuktuk die ons reed naar het huis aan Popular Road, waar Geo met zijn gezin woont. De familie Fernandez woont in meerdere huizen vlak bij elkaar: in het huis naast hem woont de jongere broer van zijn vader, en tegenover hem woont ook familie. De naam Fernandez gaat terug naar Portugese roots. Geo woont daar met zijn ouders, zijn vrouw Karen en drie dochters, Claire, Haylen en Hester. 

   Gistermiddag zal ik lekker aan de lunch, iets met witte rijst, een curry met garnalen en gebakken vis. Plots kauwde ik op iets hards. Ik dacht nog: "Wat gek er zit een steentje in het eten." Dat bleek een afgebroken stuk van een kies linksonder te zijn. Je gaat dan natuurlijk meteen de hele tijd met je tong zitten voelen. Als snel dacht ik dat het misschien wel handig was om niet te wachten met het naar de tandarts gaan tot we terug zouden zijn in Deventer. We gingen even bij Geo Fernandez langs om advies te vragen welke tandarts geschikt zou zijn. Een geschikte tandarts was vlak in de buurt, dus we besloten er direct maar even langs te lopen.  

   Dit weekend hadden we weer een lekker lang weekend voor de boeg. Na een rare week, waarin er twee dagen geen lessen waren in verband met de hevige regelval, en al het nieuws en alle gedachten in het kader van de modderstromen in Wayanad stonden, besloten we er nog één keer voor een paar dagen tussenuit te gaan. Simon voelt zich gelukkig nog steeds iedere dag een beetje beter, en de lijst met dingen die we eigenlijk nog zouden willen doen, wordt niet korter. Een van de uitjes die nog altijd op onze lijst stond, was een bezoek aan Trivandrum Een herhaling van de vorige keer, maar dan een dagje langer, èn een dag dat niet alles gesloten is. 

   Kerala is in het wereldnieuws, en deze keer niet zo positief. De afgelopen dagen heeft het in de West-Ghats langdurig enorm geregend. De regenval liep op sommige plaatsen op tot wel 300 mm regen per dag. Als gevolg van de hevige regenval zijn er tenminste 4 grote verwoestende aardverschuivingen geweest in het Wayanad-district van Kerala. De aardverschuivingen hebben de loop van de Chaliyar rivier veranderd. Er zijn twee dorpen getroffen en wegen zijn gedeeltelijk onderbroken. De aardverschuivingen hebben tot nu toe al 200 levens geeïst en het dodental zal zeker nog verder oplopen. Volgens de krant Indian Express zijn er waarschijnlijk veel mensen meegesleurd in de Chaliyar rivier en velen zitten nog vast onder het puin van meegevoerde huizen. Veel slachtoffers waren arbeiders die in tenten sliepen. Zij werkten in de thee- en kardemomplantages in het gebied.

   Nog maar tweeënhalve week.... Ik word er wel een beetje weemoedig van. Ben iedere rit door de stad een beetje afscheid aan het nemen. Nog een paar lessen. Nog een of twee uitjes. We zijn spullen aan het uitzoeken die we niet mee terug naar Nederland nemen. De ritme-instrumenten doneren we aan een basisschool, om te gebruiken tijdens de muziekles. De gitaar gaat naar een middelbare school, om een jongere op weg te helpen in zijn of haar muzikale ontdekkingsreis. Kleding die niet meer past (of die we om andere redenen niet meer nodig hebben) gaat naar een kledingbank. En we zijn afscheidscadeautjes aan het regelen voor al die lieve mensen die deze reis voor ons mogelijk hebben gemaakt.

   Zoals te verwachten, hebben we het deze week rustig aangedaan. Simon heeft bij vlagen nog veel pijn, maar moet van de dokter wel met mate blijven bewegen. Dus we hebben alleen wat wandelingen in de directe omgeving gemaakt. De afleiding doet hem ook goed. En gelukkig biedt de omgeving van St. Albert's voldoende afleiding. De school ligt in het centrum van de oude stad. Dichtbij zijn volop winkelstraten. Om te beginnen natuurlijk MG Road (Mahatma Gandhi Road) met zijn luxe winkels en volop restaurants. 

   Dat was wel even een dingetje deze week. Al die regen maakte de stoepjes overal enorm glibberig. In Hinterland zijn we allebei al bijna onderuitgegaan door de gladheid. Vervolgens viel Jaklien op haar knie na terugkomst op St. Albert's. Maar dat is nog niks vergeleken bij wat mij, Simon, is overkomen. Vanwege de algengroei is de campus op sommige plaatsen zo glad als een ijsbaan. Donderdagavond ging ik vol onderuit op een nat stuk, en viel keihard op mijn linkerzij. Broek en overhemd vies en elleboog flink open. Balen dus. Kleren uit en douchen. Jaklien zorgde lieflijk voor een verbandje en we gingen rustig slapen. 

   Op 17 juli stond er weer iets bijzonders op het programma voor de studenten van St. Albert's College. Voor de promotietournee van hun nieuwe film Level Cross kwamen de hoofdrolspelers en de regisseur naar de school voor een Q&A sessie met de studenten. De filmindustrie in India is enorm groot. Zij we in het westen een beetje bekend met het fenomeen "Bollywood", blijkt dit maar een klein deel van de hele Indiase filmindustrie te zijn. Bijna iedere staat heeft ook een bloeiende scene. En vaak ook een eigen signatuur aan films. Zijn de Bollywoodfilms, met vaak de internationaal bekende Indiase filmsterren, die in het Hindi gedraaid worden. Maar hier in het zuiden heb je Tamil films, uit Tamil Nadu, Telugu films, uit Andhra Pradesh en Telangana. Ook Kerala heeft een bloeiende filmindustrie, met zijn eigen Malayali films en de eigen filmsterren. Veel van de lokale filmsterren spelen overigens vaak in verschillende taalgebieden en bijbehorende films.

   Één van de dingen die nog hoog op mijn (Jaklien's) verlanglijstje stonden, was een meerdaagse ayurvedische/yoga retreat. En Simon was natuurlijk zo lief dat hij met mij mee wilde. We gingen op zoek naar een resort niet te ver weg, en vonden er een aan de rand van Kochi: Hinterland Village Eco Retreat. Gelegen op zo'n twintig kilometer van St. Albert's College, een uurtje rijden met de taxi. Gezien ons programma voor de komende week in het College, hadden we tot de dinsdag, dus in totaal drie dagen, om ons terug te trekken. We belden op zaterdagmiddag en konden diezelfde avond na het diner al terecht.  Dus wij pakten ons koffertje en stapten rond acht uur in de taxi.