De theeplantages rond Munnar
Onze kilometerslange rit door de theevelden leverde een aantal prachtige vergezichten op. De plantages liggen tussen de 1200 en 1800 meter hoogte in de bergen, wat de beste thee oplevert.
Theeplanten zijn na ongeveer vijf jaar rijp voor de oogst. Eigenlijk kan er het jaar rond iedere één à twee weken geoogst worden, maar de beste thee wordt geoogst in het droge seizoen voor de moesson. In de dorpjes rond de theeplantages wonen dan ook voornamelijk plukkers die dagelijks de bergen in trekken om handmatig theeblaadjes van de toppen van de takken te plukken. De hellingen zijn vaak behoorlijk steil en de paadjes smal. Machinaal plukken is dan geen optie.
Af en toe, als de theeplanten ziek worden of niet genoeg meer opleveren, worden hele velden tegelijk gerooid, en vervolgens wordt er nieuwe aanplant gepoot. Dan is het weer vijf jaar wachten op de eerste oogst. De theeplantages zijn echter zo groot, dat de fabrikant niet bang hoeft te zijn dat hij zonder thee komt te zitten. Kilometers en kilometers plantage zijn in bezit van enkele zeer grote spelers.
In 1879 werd de eerste plantage van het huidige Lockhart Estate gesticht door baron George Otto von Rosenberg uit Dresden. Momenteel hoort de plantage bij Harrisons Malayalam Limited en is onderdeel van de RPSG Group van de Indiase miljardair Sajiv Goenka. We bezochten vanochtend (30 maart) de theefabriek en weten nu alles van de fabricage van lekkere en minder lekkere thee.
Voor goede thee begint het begin allemaal bij het handmatig plukken. Voor witte thee worden alleen de mooiste verse blaadjes uit de toppen van de theeplant gebruikt. Witte thee wordt direct van de plant in de zon gedroogd.
Voor groene en zwarte thee worden de verse theeblaadjes in een meterslange bak gedroogd. Er wordt van onderaf warme lucht door de blaadjes geblazen om het vochtgehalte te verlagen. Vervolgens worden de theeblaadjes in een "Roller" gerold om enzymen vrij te maken. Dan heb je in principe groene thee, die nog wat verder gedroogd wordt.
Als je zwarte thee wil maken worden de groene theeblaadjes in grote bakken geoxideerd. Daardoor ontstaat de zwarte kleur. Tenslotte worden de theeblaadjes gedroogd en gesorteerd op grootte en kleur. Dat gaat machinaal. Zo worden de verschillende soorten zwarte thee (gewoon, oranje pekko en theegruis) gescheiden. De thee wordt vervolgens in grote zakken verpakt en gelabeld. De kleinste blaadjes, het "gruis", is bestemd voor de Indiase binnenlandse markt. De premium en de super premium kwaliteit zijn bestemd voor de export, vooral naar West-Europa.
Bij de proeverij kregen we alle smaken die geproduceerd worden in de fabriek voorgeschoteld: Witte thee, groene thee, oranje pekko, zwarte thee en theegruis. We besloten een zakje Orange Peccoe (zwarte thee die na het zetten een oranjekleurige thee oplevert) en een zakje Witte Thee (dus de jonge groene thee) mee te nemen. Daar kunnen we de komende maanden van gaan genieten.
Reactie plaatsen
Reacties