Zoals te verwachten, hebben we het deze week rustig aangedaan. Simon heeft bij vlagen nog veel pijn, maar moet van de dokter wel met mate blijven bewegen. Dus we hebben alleen wat wandelingen in de directe omgeving gemaakt. De afleiding doet hem ook goed. En gelukkig biedt de omgeving van St. Albert's voldoende afleiding. De school ligt in het centrum van de oude stad. Dichtbij zijn volop winkelstraten. Om te beginnen natuurlijk MG Road (Mahatma Gandhi Road) met zijn luxe winkels en volop restaurants.
Maar veel leuker is eigenlijk het oude deel van de stad. Market Road, met -zoals de naam al zegt- een uitgebreide markt. Voornamelijk groenten en fruit en kruiden en specerijen. Maar ook winkels met bouwmaterialen en handels in gerecyclede verpakkingsmateriaal, waar je dozen en kratten kunt kopen. In een zijstraat bevinden zich tientallen verlichtingswinkels. Bijna iedere branche heeft zo zijn eigen straten.
Aansluitend is er een hele wijk met textielgroothandels. Allerhande zaken en zaakjes met kleding voor de handelaar. Maar ook stoffen, strikjes, kant, allerhande linten en knopen. Als we dan een bocht maken, komen we op Broadway. Dit is een lange en zeer drukke winkelstraat met enorm veel kleine, specialistische winkeltjes. En alles is er te koop. Kleding, zowel westers als traditioneel, specerijen en gedroogd fruit, huishoudelijke spullen van plastic of metaal (een winkel is gespecialiseerd in het één of het ander), sierraden en andere (kleding)accessoires.
Het heet dan wel Broadway, maar het is eigenlijk een vrij smalle straat. Hij wordt nog smaller gemaakt, omdat vaak vóór de winkeltjes ook nog een rij met stalletjes staat van kleine sjacheraars die zich waarschijnlijk geen winkeltje kunnen veroorloven. En dan heb je nog de theestalletjes en kleine eethuisjes. Maar ook chai-verkopers die met een grote tapkan met thee achterop hun fiets langs de winkels gaan. Het is er altijd een drukte van belang. Vooral wandelaars, maar regelmatig komen er ook tuktuks en nog vaker scooters door de menigte gewurmd.
Hier is altijd wat te doen en te zien. De mensen zijn aardig, hoewel ze wel hun best doen om ons hun winkeltje binnen te lokken, zodat ze kunnen verdienen aan die rijke blanken. Maar daar gaan we meestal niet op in. Tegen de avond gaat alle verlichting aan, waardoor de exotische sfeer -die de straat voor ons heeft- nog extra benadrukt wordt.
Naast wandelingetjes door de buurt, is het deze week ook nog gelukt om onze sessies met de studenten door te laten gaan. De pijnstillers werken goed genoeg om Simon zijn verhaal te kunnen laten houden. En staan is minder pijnlijk dan liggen en overeind komen.
India Post
Wat we deze week ook nog gedaan hebben, is een pakket maken om naar Nederland te sturen. Daarvoor ben ik eerst de dozenhandel binnengegaan. Voor een (gebruikte) doos moest ik een donkere, nauwe trap naar boven lopen. Daar, in de gang, lag een hele stapel opgevouwen dozen. Ik mocht er zelf dozen uitzoeken die ik hebben wilde. Voor de zekerheid heb ik er twee uit de stapel getrokken, en meegenomen naar beneden. Daar werden ze gewogen om de prijs te bepalen. Voor 22 roepies (€0,25) kon ik ze meenemen. Op onze kamer heb ik enen van de dozen gevuld met boek, kleding, schoenen en cadeautjes. Dit konden we alvast vooruitsturen. Dan hebben we meer ruimte in onze koffers, op het moment dat we vertrekken.
Vervolgens zijn we met de riksja naar het postkantoor gereden. Ik liep met een zware doos dwars over de campus, met Simon naast me. Hij mag voorlopig niks dragen, in verband met zijn gebroken rib. Maar dat zie je niet, aan de buitenkant. De conciërge die we tegenkwamen en de portier wilden de doos van mij overnemen. Ze vonden het op zijn minst vreemd dat die sterke man naast mij zijn vrouwtje zo liet sjouwen.
Uiteindelijk heeft de portier de doos in de riksja gezet, en zijn we naar het postkantoor gebracht. Daar moest alles door de pakker bekeken en opgeschreven worden. Vervolgens werd het opnieuw ingepakt en werd de doos met een enorme hoeveelheid tape dichtgeplakt. Daarna moesten we met de doos naar de eerste verdieping voor de verzending. Al met al was het een onderneming die ruim een uur heeft geduurd. Indiase grondigheid op het Indiase tempo. Geduld is een schone zaak. We hebben het al eerder geconstateerd. Maar nu is het pakket onderweg naar huis. Het zal wat eerder aankomen dan wijzelf, is de verwachting. En dat is goed. Dan hebben na thuiskomst nog een cadeautje om uit te pakken, náást onze koffers.
Reactie plaatsen
Reacties
Dit tochtje stond zeker niet in jullie planning, wel mooi om deze winkelstraten ook een keer door te lopen. Daar is toch alles te koop.Hebben jullie je een beetje kunnen beheersen?
Fijn dat de lessen toch door kunnen gaan. Groetjes, Toos.