De voorgeschiedenis.

   Al zo lang ik mij kan herinneren, heb ik de wens gehad naar India te gaan. Dat krijg je zo, als Beatlesfan en hippiekind. Hoewel geboren ná de jaren '60 van de vorige eeuw, heb ik toch wel mijn hele leven mijn inspiratie uit die periode gehaald. De mystiek van het religieuze India (hoewel ik zelf niet erg religieus ben), de kleuren, de mensen. De geschiedenis van het subcontinent, inclusief de Britse raj. En natuurlijk de geuren en smaken van thee en vooral het eten! Oh, Indiase curries! Je kunt me er 's nachts voor wakker maken. En gelukkig heeft mijn lief in de loop van de tijd deze keuken net zo leren waarderen.

   In 2019 begonnen we te dromen van een lange rondreis door India. Een soort van mini-sabbatical. Zes weken vrij van het werk, en dan een rondreis van oost naar west. Van Kolkotta(Calcutta) naar Kozhikode. We verzonnen tussenstops, plaatsen om te bezoeken. We regelden het lange verlof. En toen we begin 2020 een en ander wilden gaan vastleggen, was daar Corona. COVID-19 gooide flink wat roet in het eten.  Was het hier al erg, in India werden de mensen er nog eens zo hard door getroffen. Niet een plaats die je wilt bezoeken, als het al zou kunnen met de reisbeperkingen. Dus de droom werd uitgesteld.

   Er veranderde van alles, in de jaren die volgden. We verhuisden van platteland naar stad, mijn lief kreeg een andere functie en ik een nieuwe baan. Maar de droom bleef. En toen kreeg Simon de vraag: "Zou je niet in India willen werken? Waarschijnlijk moet je dat thuis nog overleggen...." Maar Simon wist al dat daar niet veel overleg voor nodig was.

   Al met al heeft het nog anderhalf jaar geduurd, maar nu gaat het dan echt gebeuren. Geen rondreis van zes weken van oost naar west dwars door India, maar een verblijf van een half jaar in Cochin, Kerala. Waar we workshops en gastlessen gaan geven op het gebied van duurzaamheid. Waar we verder nog gaan rondkijken en reizen. Mensen ontmoeten, mooie dingen meemaken. Wennen aan het tropische weer en ons staande zien te houden tijdens de moesson. Hopelijk een kleine bijdrage leveren aan de levens van de jongere generatie. Heerlijk eten, heel veel zweten maar vooral ontdekken: Wat is India? Hoe is India? Wie is India?

India neenal vazhatte.