Gezondheidszorg in Kerala

   De gezondheidszorg in Kerala is een belangrijke maatschappelijke sector, zowel qua inkomsten als qua werkgelegenheid. Het gezondheidsbewustzijn in India is de laatste jaren flink toegenomen. Een groot deel van de bevolking van Kerala heeft last van diabetes. In Ernakulam waar wij zitten gaat het om naar schatting 20% van de bevolking. Kerala is een van de meest welvarende staten van India, met een gemiddelde levensverwachting van 75 jaar, 11 jaar hoger dan het nationale gemiddelde van 64 jaar. Je zou verwachten dat er dan ook minder hart- en vaatziekten zouden voorkomen. Het tegengestelde is echter waar. Levensstijlziekten zoals hartproblemen, diabetes, hoge bloeddruk en obesitas komen in Kerala veel voor en leiden vaak tot problemen en een hoge mortaliteit. Daar zijn verschillende oorzaken voor aan te wijzen.

   Er lijkt sprake te zijn van genetische factoren in de bevolking, maar het heeft ook te maken met de levensstijl van de bevolking. Net als in Nederland beweegt een deel van de bevolking te weinig. Ook de samenstelling van het voedselpakket helpt niet mee. In veel gerechten zit een overmaat aan koolhydraten en vetten en zitten relatief weinig vezels. Het populaire Kerala-ontbijt “puttu” (gestoomde rijstcake) met banaan en suiker is een voorbeeld van zo'n maaltijd met enorm veel koolhydraten. Als je op straat verse vruchtensap (jus 'd orange of watermeloensap bijvoorbeeld) bestelt, dan moet je echt duidelijk aangeven dat je geen aangezoete versie wilt, want het aanzoeten met suikersiroop is eigenlijk standaard. Een ook de falooda is meestal mierzoet.

   Wij bezochten samen met Father Shaiju het Lourdes ziekenhuis. Father Shaiju was tot een jaar geleden directeur van dat ziekenhuis en dat opent deuren. Ons bezoek begon met een kennismaking met de huidige directeur, Fr. George Sequeira. Vervolgens kregen we een rondleiding door het ziekenhuis van Fr. Midhun Joseph Chemmayath, de adjunct-directeur. Het is niet toevallig dat de directie wordt gevormd door Fathers, het ziekenhuis is namelijk in de jaren 1965 opgezet en wordt bestuurd door het Aartsbisdom Verapoly, net zoals het St. Albert's College.

   Het Lourdes Hospital, is een algemeen ziekenhuis met een groot aantal gespecialiseerde afdelingen. Het ziekenhuis behandelt dagelijks ca. 500 opgenomen patiënten en ca. 1700 poliklinische patiënten. De poliklinische patiënten komen niet alleen uit Ernakulam, maar ook uit de rest van Kerala, uit andere Indiase staten of zelfs uit het buitenland. Als je alleen kijkt naar het aantal poliklinische patiënten is het ziekenhuis ongeveer 2x zo groot als het Deventer Ziekenhuis, maar dat is geen eerlijke vergelijking. In Nederland is de huisarts het eerste aanspreekpunt voor medische zorg. Ze verwijzen patiënten indien nodig door naar specialisten. In Kerala kunnen mensen ook rechtstreeks naar een specialist gaan zonder een huisarts te raadplegen. Je maakt gewoon online een afspraak en je kunt dan doorgaans dezelfde dag nog terecht. Bovendien houden huisartsen (family doctor, general medicine) gewoon praktijk in het ziekenhuis.

     Op de bovenste verdieping van het ziekenhuis is de afdeling voor de internationale patiënten. Het verplegend personeel spreekt hier Engels, en de kamers zijn groter, luxer en duurder. De kamers leken een beetje op eenvoudige maar schone hotelkamers, inclusief een privé badkamer met toilet. De kosten voor een dag-opname liggen hier rond de INR 6000 (€ 66) per verpleegdag. Dan heb je een kamer waar een partner en eventueel een kind ook gebruik van kan maken. De genezing gaat volgens Fr. Chemmayath beter als er tijdens de behandeling familie of vrienden bij de patiënt aanwezig zijn. 

We kunnen natuurlijk niet beoordelen wat de kwaliteit van de Indiase ziekenhuizen is, maar op grond van wat we hebben gezien en meegemaakt lijkt het er in ieder geval op dat de gezondheidszorg in Kochi op een hoog niveau staat. Het ziekenhuis beschikt over de nieuwste apparatuur en heeft een groot aantal specialisten.

   Ook zijn de medicijnen die je hier voorgeschreven krijgt hetzelfde als de Nederlandse medicijnen. Sterker nog: India is wereldwijd een van de grootste medicijnenleveranciers. Nederland is voor allerlei generieke medicijnen zoals pijnstillers en bloeddrukverlagende medicijnen afhankelijk van leveringen vanuit India. Omdat de Nederlandse zorgverzekeraars zeer scherp inkopen zijn de medicijnen in Nederland wel goedkoop, maar komen we onderaan de wereldwijde klantenlijstjes te staan. Dat verklaart dan weer de Nederlandse medicijntekorten. We willen te graag voor een dubbeltje op de eerste rang.

Ayurvedische geneeskunde

    Ayurvedische geneeskunde is een vorm van natuurgeneeskunde die in Kerala zeer wijdverspreid is. Het woord “ayurveda” is een samenstelling van “āyus,” wat “leven” of “levensprincipe” betekent, en “veda,” wat “kennis” of “wijze” betekent. Ayurvedische geneeskunde beoogt een holistische aanpak die zich richt op het gezond door het leven gaan. De geneeskunst is een van de oudst bekende vormen van geneeskunde in de wereld en is volledig geïntegreerd in de Indiase geneeskunde. Ayurvedische behandelingen combineren medicijnen (vaak afkomstig uit planten) met diëten, oefeningen en aanpassingen aan de levensstijl. Het wordt in Nederland geclassificeerd als een alternatieve geneeswijze, maar is hier in Kerala volledig geaccepteerd. Het Lourdes ziekenhuis beschikt ook over een afdeling voor Ayurvedische geneeskunde. Deze zit niet in het ziekenhuis zelf, maar is gesitueerd op Vypin. Volgens Fr. Chemmayath is de Ayurvedische geneeskunst voor sommige problemen (zoals pijnbestrijding bij arthritis) net zo effectief als de westerse geneeskunde, en soms zelfs effectiever.

Medische kosten en medisch toerisme.

   De kosten van de medische zorg in Kerala bedragen slechts een fractie van de kosten van vergelijkbare zorg in Nederland. Het is moeilijk vergelijken, maar op basis van de tariefindicaties die ik bekeken heb, liggen de kosten hier op 10% tot 25% van wat er in Nederland voor dezelfde behandelingen gerekend wordt. Een afspraak voor een consult bij een cardioloog bijvoorbeeld, kost hier INR 250, ongeveer €2,75. Een bypassoperatie (Coronary Bypass Surgery) kost hier minder dan €5000,= terwijl je daar in Nederland al gauw €17.000 voor kwijt bent. Bovendien zijn er vrijwel geen wachttijden.    

   Een van de gevolgen van de uitstekende medische zorg in Kerala is een sterke toename is van medisch toerisme, vooral uit golfstaten zoals de Verenigde Arabische Emiraten en Dubai. Omdat het medisch toerisme voor het ziekenhuis winstgevend is, wordt er actief mee geadverteerd, bijvoorbeeld in het e-boek Anchor India waarin verschillende ziekenhuizen zich presenteren. 

   Ik kan me voorstellen dat als je in Nederland een paar maanden op een urgente operatie moet wachten en je kunt voor dezelfde operatie in Kerala voor een fractie van de kosten meteen terecht, dat het laatste een zeer aantrekkelijke optie is. Bij een grotere operatie kunnen de reis- en verblijfskosten vanuit het kostenverschil makkelijk betaald worden. Er speelt echter één probleem: Je hebt bij geplande zorg in het buitenland meestal vooraf toestemming nodig van je Nederlandse zorgverzekeraar. Goede kans dat die vervelend doet, bijvoorbeeld door een hoger eigen risico te vragen of niet te willen betalen voor een éénpersoonskamer. 

Arbeidsmigratie van verpleegkundigen

   In België is net als in Nederland een groot tekort aan verpleegkundigen. In België opereert sinds enige tijd project Aurora, een project dat knelpuntvacatures in de zorgsector wil invullen door arbeidsmigratie. In Kerala kunnen verpleegkundigen zich kandidaat stellen voor werken in het buitenland bij ODEPC, het rekruteringsbureau van de regionale overheid. De staat Kerala steunt dus de arbeidsmigratie naar het buitenland. Zowel Duitsland, België als Groot-Brittannië halen sinds de corona-epidemie grote aantallen verpleegkundigen uit Kerala. Tot voor kort waren er in India altijd voldoende verpleegkundigen beschikbaar, maar daar lijkt volgens een rapport van KPMG een kentering in te zijn gekomen. 

   Indiase verpleegkundigen die naar België willen krijgen hier in Kochi een opleiding in de Nederlandse taal. Zodra ze het B2-niveau bereikt hebben, kunnen ze hun opleiding vervolgen in België, waar ze verder leren bij het Instituut voor Verpleegkunde Gent (IVV). Na afstuderen beheersen ze de Nederlandse taal op minimaal niveau B1, krijgen ze een Belgisch diploma en kunnen ze aan het werk in Belgische verzorgingshuizen en ziekenhuizen. Vzw Zorg-Saam ZKJ is een voorbeeld van een zorggroep in Gent-Oostakker die een tiental Indiase verpleegkundigen op deze manier heeft ingezet.

   Zou een soortgelijke samenwerking ook voor Nederland interessant kunnen zijn om in de komende jaren voldoende verpleegkundigen te hebben voor onze vergrijzende bevolking? Of zou ons nieuwe kabinet, of zelfs de Indiase overheid een stokje willen steken voor een dergelijke vorm van arbeidsmigratie? 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.