Het besef dat we nog maar zes weken hier in Kerala hebben, komt wel hard aan. Ik moet denken aan de uitwisselingsstudenten die we in huis hebben gehad, en die zich opeens realiseerden dat er nog maar zo weinig tijd is om alles te doen dat nog op het wensenlijstje staat. Wij voelen die druk nu ook. Naast dat we nu opeens weer drie tot vier dagen in de week bezig zijn met lesgeven, willen we onze vrije tijd ook goed besteden. Niet meer hele weekenden op de campus blijven, en misschien zelfs liever niet in Kochi. Sommige wensen hebben we al helemaal afgeschreven, zoals een bezoek aan de archeologische site in Hampi, want dat is te ver weg. Een bezoek aan Ooty wordt lastig, maar is misschien nog mogelijk. In ieder geval wat plaatsen dichterbij moeten we wel kunnen bezoeken.
We hebben besloten na het communiefeest ook nog een paar daagjes weg te gaan. We wilden nog altijd graag in Bolgatty Palace verblijven. Gewoon omdat het een bijzonder gebouw is. Maar helaas was daar maar één nacht een kamer beschikbaar, ná het weekend. In plaats daarvan hebben we op zondagavond de trein genomen naar Kottayam. Een plaatsje aan de backwaters van Kerala, maar verder niet een heel bijzondere plek. Simon had er echter wel een leuk hotel gevonden: het Windsor Castle Hotel. Met een zwembad en Ayurvedische spa. Met een gezellige bar en een grote tuin aan het water.
In de trein, de luxe VandeBharat, kregen we een warme maaltijd. We moesten deze nog snel opeten, want na 50 minuten waren we al op de plaats van bestemming. Op het station van Kottayam stapten we in een actie die ons naar het hotel bracht. We kwamen aan tegen half negen, en gingen eerst naar onze kamer. Het zwembad, zoals in elk hotel dat we tot nu toe bezocht hebben, was gesloten op het moment dat de zon onderging. Ook de spa was niet meer bereikbaar. Maar de bar op het Pirate's Island was nog wel open. Nadat we ons wat opgefrist hadden, gingen we op pad. Door de tuin van het hotel liep een wandelpad langs het water. We kwamen langs een boot, en overal stonden plakkaten met -gedeeltelijk verzonnen- verhalen over de Nederlandse geschiedenis in Kerala. Uiteindelijk konden we niet verder: Het pad eindigde bij de waterkant. Maar we zagen het pirateneiland liggen en konden de muziek duidelijk horen.
Een pontje, geleid langs een touw over het water, bracht ons naar het Pirate's Island. In de club werd al uitbundig gedanst door een groep jonge mannen, die met elkaar al aardig wat alcohol hadden genuttigd. In eerste instantie zochten we een wat rustiger hoekje op, om van onze biertjes te genieten. Na een poosje besloot Simon op de dansvloer te gaan kijken. Daar rakte hij in gesprek met de heren, en toen hij vervolgens weer mijn kant op kwam, werd hij door ze achtervolgd. We moesten wel een beetje lachen om deze kerels, die duidelijk te diep in het glaasje hadden gekeken. We waren als één grote familie, zeiden ze. Simon en ik waren hun broeder en zuster. Geloof en uiterlijk doen er niet toe. We komen uit Nederland? Fantastisch! We geven les? Helemaal te gek. Over duurzaamheid nog wel? Kan niet beter!
Uiteindelijk gingen we nog een keer met z'n allen naar de dansvloer. Stond ik daar, als enige vrouw, te dansen met zo'n 15 kerels. Maar de sfeer was gemoedelijk en vrolijk. De muziek stond hard. En onze biertjes waren bijna op. Inmiddels was het ook bijna elf uur. Wij vonden het wel mooi geweest. We hadden een lange dag achter de rug. En zo'n biertje (een flesje in India bevat 650 ml!) hakt er toch wel in. We zijn niet zoveel meer gewend. We werden weer over gezet met het pontje en wandelden door de nachtelijke tuin terug naar het hotel.
De volgende ochtend konden we lekker uitslapen. Het ontbijtbuffet in het hotel was simpel, maar wel met voldoende variatie. We hadden genoeg tijd om nog wat leuks te doen in het hotel. We wilden wel een lekkere ayurvedische massage. Dus op naar de receptie. Helaas konden zij de spa niet bereiken, maar "over een half uurtje is hij er". Wij wachtten een half uur op onze kamer, onderwijl een boekje lezend. Toen zelf maar gebeld, maar we kregen geen gehoor. Dus wat nu? We zijn nog een keer bij daglicht door de tuinen gewandeld, en hebben geconcludeerd dat het inderdaad een erg leuk resort is. Vormgegeven in de traditionele Kerala bouwstijl, met veel bloemen en bomen en een grote waterpartij, waarin het Pirate's Island ligt.
We kwamen aan bij de spa en zagen een paar schoenen staan. Er zou dus iemand aanwezig moeten zijn. We hebben er toch wel even rondgelopen, maar de therapeut (of wat het dan ook was) had het heel erg druk (hoewel we niks hoorden) óf hij lag te slapen. Hoe dan ook, we wandelden door de regen terug naar het hotel, toen we het zwembad ontdekten. Tegelijkertijd brak de zon door. Alsof het zo had moeten zijn. We regelden een paar handdoeken, en hebben ons een uurtje prima vermaakt in het -niet enorm schone- water. Heerlijk verkoelend was het in ieder geval wel.
Vervolgens besloten we om langzaamaan richting het station te gaan. Onderweg kwamen we een leuk restaurant tegen, waar we een thali bestelden en verse vruchtensap. Onder een dakje van palmbladeren aten we onze lunch, waarna we de wandeling richting het station voortzetten. Het was warm, en de luchtvochtigheid was hoog. Zweetweer. Toen we genoeg hadden van het lopen onder deze omstandigheden, namen we een riksja die ons naar de plaats van bestemming bracht.
Zoals te verwachten, had onze trein wat vertraging. Het is bijna zo dat, tenzij je instapt op het beginpunt van de trein, de trein standaard te laat is. Voor ons viel het nog mee: uiteindelijk slechts 35 minuten. Volgens de omroepster had een andere trein een vertraging van ruim drie uur! Het fijnste aan treinreizen is, dat je gewoon lekker kunt wegdoezelen -Indiase treinen zijn hier bij uitstek geschikt voor met hun bedden- terwijl je door het landschap zoeft op weg naar waar je wil zijn.
Terug in Ernakulam namen we de taxi naar Bolgatty Palace. Bolgatty Palace is gebouwd in koloniale stijl 1744 door Nederlandse VOC-handelaars. Het werd vervolgens gebruikt als gouverneurswoning en later verhuurd aan de Britten als woning voor de Britse resident in Cochin. Na de onafhankelijkheid in 1947 kwam het gebouw in handen van de staat Kerala en werd er een hotel in gevestigd.
In het hoofdgebouw zijn enkele kamers ingericht in de koloniale stijl. Father Shaiju had voor ons geregeld dat we een luxe suite zouden krijgen (de manager van Bolgatty Palace is een vriend van hem). En een mooie luxe suite was het! Via het overdekte balkon kwamen we door dubbele openslaande deuren binnen in een ruime woonkamer. Aan de ander zijde van de kamer waren opnieuw dubbele deuren, dei wederom naar een overdekt balkon leidden. Hier stonden enkele zitjes, een poolbiljart en een bridgetafel. Dit balkon moesten we wel delen met de ander kamers die eraan grenzen, werd ons verteld.
Verder konden we vanuit de woonkamer naar een tussenruimte/kleedkamer, waaraan de slaapkamer met hemelbed en de luxe badkamer met jetstreambad grensden. Wauw!
Plakkerig van de reis, gingen we eerst douchen, om vervolgens naar het restaurant te gaan. Hier hadden we al eens gegeten met father Shaiju. Het diner bestond uit een buffet met ruime keuze aan vegetarische en non-vegetarische gerechten. Daar worden we wel blij van. Natuurlijk hebben we weer veel te veel gegeten. Dat is echt een probleem voor ons hier. Na het eten, twijfelden we nog even of we de bar wilden bezoeken, maar die zag er zo verlaten uit dat we besloten lekker naar ons appartement te gaan en daar nog wat te gaan lezen. Zittend op de bank en om ons heen kijkend naar de ruimte die we voor één nacht gehuurd hadden, bedacht ik dat dit eigenlijk meer dan genoeg levensoppervlak is voor ons met z'n tweeën. Hoeveel meer hebben we eigenlijk nodig? De kamer die we delen op St. Albert's past wel vier keer in dit appartement; daar houden we het inmiddels al bijna 5 maanden uit met z'n twee.
De op de website beloofde Ayurvedische spa bleek permanent gesloten. Het zwembad was niet erg aanlokkelijk door een gestage miezerregen. Na een laat ontbijt, of vroege brunch, zo je wilt, zijn we dus maar in een tuktuk gestapt en teruggereden naar het college. Ondanks de gemiste massages voelden we ons toch wel verwend deze twee dagen. En die massages, die komen nog wel!
Reactie plaatsen
Reacties
Dat was een mooie tocht, met weliswaar enkele gemiste attracties maar wel met een koninklijk verblijf!