Op zondag 7 juli waren we uitgenodigd door Geo. Zijn oudste dochter, Bernadette Claire, deed die dag haar eerste communie. Na de dienst was er een groot feest. Nou ja, groot..... Geo zei dat het redelijk beperkt werd gehouden: Naaste familie en naaste collega's, goede vrienden. Een beetje bruiloft, zei hij, waar de uitgebreide familie wordt uitgenodigd, kan wel het aantal gasten oplopen tot 1000. Nu verwachtte hij er slechts zo'n 250.
Het communicantje zat in een stralend witte jurk op een gouden stoel op het podium. In de zaal zaten zusjes en nichtjes in identieke jurkjes. Veel mensen waren op hun paasbest gekleed, maar dat was niet verplicht. Het was een semi-formeel/casual feest. Er werden veel dankwoorden gesproken, en de fotograaf had het druk met het fotograferen van de gasten die de ster van de dag kwamen feliciteren.
Dachten wij netjes achteraan te kunnen sluiten: Niet dus. Wij werden weer de rij wachtenden langsgeloodst om Bernadette te feliciteren en samen op de foto te gaan. De laatste paar dagen hadden wij ons suf gepiekerd wat voor een cadeau we het meisje zouden kunnen geven. We kennen haar eigenlijk niet, en wat zou hier de gewoonte zijn?
We vroegen het de Fathers: "Oh, een kinderbijbel, maar dat doen geestelijken meestal. Of een jurk. Maar dan moet je haar maat weten." Juist ja. Krijgt het kind straks tien bijbels en vijftig jurken. We vroegen het de collega's van AIM: "Wij geven met z'n allen een cadeaukaart. Dan kunnen ze zelf wat uitkiezen." Goede optie. Maar niet echt onze stijl.
Toen ging ik denken: Wat wordt er in Nederland gegeven? Van de ouders krijgt in Nederland een communicantje volgens mij vaak een fiets. Maar verder....? Ik weet nog dat ik een tent had gekregen, waarmee ik meteen in de tuin wilde kamperen. En een bestekset. En ik herinnerde me, dat mijn zussen ook eigen bestek hadden, gekregen voor hun eerste communie. Traditiegetrouw een cadeau van de peetouders. Maar ik denk niet dat die traditie hier leeft, aangezien men in India meestal met de handen eet. Maar toch: Het is een origineel cadeau, met een traditie en met een verhaal.
Maar bijzonder bestek was nog niet zo makkelijk te vinden hier in Kochi. Messen, lepels en vorken genoeg, maar allemaal van goedkoop, dun roestvrijstaal. Aan de andere kant van de stad ontdekten we een winkel in luxe aardewerk, porselein, keukengerei en bestek. We namen de taxi en kwamen aan bij een inderdaad schitterende winkel. We kunnen altijd erg genieten van mooie glazen, borden, pannen. Veel Europese merken. En de eigenaar vertelde trots dat hij ook echte Weber-barbecues verkoopt. We kozen een stijlvol bestek uit van het merk Hepp en kochten een lepel, een vork, een mes en een dessertlepel. Ze hadden ons graag het hele assortiment verkocht, maar dat leek ons wat overdreven. We deden er een
briefje bij met de uitleg van waarom dit cadeau, en een Delfts Blauw beeldje van twee kussende poppetjes.
Na het geven, belandde onze cadeautjes ook op de stapel ongeopende pakjes. Het is hier niet de gewoonte cadeautjes ter plekke uit te pakken, en bovendien had Claire er gewoonweg geen tijd voor.
Vervolgens was er een uitgebreide lunch verzorgd, met speciaal voor mij twee vegetarische gerechten - er wordt zo goed voor ons gezorgd hier! Twee gangen warm eten en een dessert. Aangevuld met bekertjes vers vruchtensap. We hebben onze buikjes weer volgegeten. Na het eten was er voor alle aanwezigen nog een rondje Bingo!, waarbij vijf prijzen werden uitgedeeld. Maar niet voor ons, helaas. Het einde van het spel was tegelijk het einde van het feest. We hebben Geo nog een keer hartelijk bedankt voor de uitnodiging. Daarna gingen we op pad terug naar St. Albert's. Het was lekker weer en we hadden alle tijd, dus we begonnen met lopen. Op de heenweg hadden een riksja genomen, want de feestzaal lag op ruim 3,5 kilometer afstand. Maar nu konden we wel wat lichaamsbeweging gebruiken.
We liepen door een woonwijk, gelegen tussen het Lourdes-ziekenhuis en het water. Leuke huisjes, her en der nog een leeg kaveltje. Al dagdomend over een huisje aan het water in Kerala, liepen we door. Totdat we zo moe en verhit waren dat we geen zin meer hadden in het lopen. We hielden een riksja aan, die ons terug bracht. Mooi op tijd om even af te koelen in de A/C van onze kamer.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat mooi dit te mogen meemaken, en dat kadootje past helemaal bij een eerste communie, hier tenminste, weet ik nog!
Benieuwd of jullie nog een reactie ontvangen op het “originele” kado..