Je hoort de regen aankomen. Alsof iemand met blote voeten aan komt rennen over een tegelvloer. Of slippers die klepperen tijdens het lopen. Het komt snel dichterbij. En dan ineens: Met een donderend geraas barst de bui los. Het water stort van het dak, alsof je een kraan open zet. Maar nog sneller dan de bui begint, houdt het ook weer op. En dan hoor je alleen het tikken van de druppels die van de bomen vallen. Plop. Plop. In de plassen. De zon breekt weer door. Een half uur later is al bijna niet meer te zien dat het heeft geregend. Door de hoge temperatuur, droogt de stoep miraculeus snel op.
Soms duurt het vijf minuten. Soms duurt het een half uur. Maar bijna iedereen die we spreken over de regens, zegt dat het weinig regent tot nu
toe, deze moesson. Toen we net terug waren van onze reis, de tweede helft van mei, regende het regelmatig. Behoorlijke buien. Op het moment dat het weerbureau echt sprak van het begin van de moesson, 1 juni, werd het eigenlijk minder. Natuurlijk regende het vaker dan in maart en april, toen we geen enkele bui meemaakten. Maar de dagen zijn tot nu toe eigenlijk best prima geweest.
Tijdens een regenbui sluiten we ons op op onze kamer. Pakken een boek, zetten een muziekje op. Kopje thee erbij en wat chipjes. We vermaken ons wel. Maar het weer is zelden zo slecht geweest, dat we een hele dag vast zaten. Sterker nog: Er waren best veel zonnige dagen. Het moet gezegd: Ter bescherming van mijn mooie slippers, heb ik een plastic paar gekocht. Natte voeten krijg je toch wel als het regent, ook in dichte schoenen. Maar plastic slippers kunnen er tegen.
Een paraplu is ook wel een noodzaak, met regelmatig een buitje. Ik had er al een, die ik regelmatig heb gebruikt als parasol, maar nu heft Simon er ook een gekocht. Maar heel eerlijk gezegd, overheerst bij ons het gevoel "Is dit nu de moesson?"
Tot we vandaag aan het lesgeven waren, en de derde bui van de dag begon. Na een paar flinke plensbuien in de afgelopen nacht, waar nog wat vage overblijfselen van te zien waren deze ochtend, heeft het deze dag meerdere keren werkelijk enorm hard geregend. Met als toppunt tijdens onze les.
In de leslokalen staan de ramen altijd open, om wat luchtcirculatie te krijgen met behulp van de plafondventilatoren. Ons lokaal lag op de bovenste verdieping. Van het ene op het andere moment ging de kraan open. Het water kwam met bakken naar beneden, en bleef dat doen. Het was onmogelijk je verstaanbaar te maken onder al dat natuurgeweld, ondanks het feit dat we de ramen zo goed als dicht hadden gedaan. Het gekletter van de regen beneden op de straat wedijverde met het oorverdovende geroffel op het dak. Het plein voor ons gebouw stond bijna blank. En het water uit de afvoer van het dak maakte een rivier in het zand. En deze keer duurde het wat langer dan gewoonlijk. Of leek dat maar zo, omdat we er extra veel last van hadden, tijdens de les....begon het nog een keer.
Gelukkig hield ook deze bui met windvlagen op een gegeven moment op, en konden we verder met wat we aan het doen waren. Maar na de les, terwijl we buiten stonden te praten met father Shine, begon het weer. We konden schuilen onder het afdak, en we hebben de mazzel dat we volledig onder dak naar onze kamer konden lopen.
Maar zelfs deze zeer heftige regenbuien duren niet eeuwig. Tegen de tijd dat we op pad gingen voor het avondeten, was het droog. Ik ben benieuwd wat er nog gaat volgen. Vandaag was in ieder geval een dag die ons een beetje heeft laten proeven van de echte moesson.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi dat jullie dit ook een keer ervaren, echte plensbuien. Maar ja, het land heeft ook water nodig, he!Ik heb bewondering voor jullie, al die uitstapjes bij minstens 30 graden! Hier is het nu 28 graden en ik kom mijn hutje niet uit! Groetjes!