Nu we weer aan het werk zijn, hebben we ook weer écht weekend. Vrijdagavond zijn we uitgegaan. Eerst lekker gegeten, en daarna naar de bioscoop. Want we konden op zaterdag gewoon uitslapen. Op zaterdag zijn we gaan winkelen. Simon wilde graag een nieuwe lens voor zijn Nikon fotocamera. En er was een tweedehands boekenmarkt. Dat gecombineerd met een flinke wandeling om beide locaties te bereiken, vulde onze dag wel. Waarna we in de avond lekker aan het lezen zijn geslagen.
Op de campus hebben ze de neiging om bladafval, dat bijna dagelijks bij elkaar wordt geveegd door de dames van de huishoudelijke dienst, in de avond in de fik te steken. Maar helaas zit er vaak ook papier en plastic tussen. Met als gevolg een flink stinkende walm, die lang tussen de gebouwen blijft hangen. Zaterdagavond zaten wij onze nieuwe boekjes te lezen en ons te ergeren aan de stank. We besloten dat we er de volgende dag maar weer op uit moesten gaan.
We beseften ineens dat we nog maar 8 weken hier hebben, en nog een aantal dingen die we heel graag willen doen. Om te voorkomen dat we onze vrije tijd alleen doorbrengen met de waan van de dag, is het dus van belang om onze wishlist te gaan inplannen. Eén van de plaatsen die we nog graag wilden bezoeken, waren de watervallen die in de buurt van Ernakulam in de rivier liggen. Tijdens de droge periode was het niet erg zinvol daarheen te gaan, want de watervallen die we al waren tegengekomen tijdens onze reis naar Munnar en Thekkady stonden droog. Er was gewoonweg te weinig water voorhanden. Maar afgelopen maand heeft het flink geregend, dus we verwachtten dat er wel weer wat water zou stromen. En het weer werkte dit weekend mee: Het was zonnig. En we hadden mazzel: Het lukte om voor zondag nog een taxi te regelen, die ons naar de watervallen zou kunnen rijden.
Om tien voor tien werd er op de deur geklopt door de portier: De auto was er al. De watervallen bij van Athirapilly liggen maar zo'n drieënzestig kilometer van St. Albert's. Maar de weg leidt eerst een uur door het bebouwde deel van groot Ernakulam. Daarna via smalle en soms niet al te best onderhouden bergweggetjes. Dus de rit duurde zeker twee uur.
De eerste stop was bij nature village Prakriti Gramam, aan de Challakudy rivier. Via de Thumboormuzhi hangbrug konden we naar de overkant. Aan weerszijden van de rivier was de mogelijkheid wat te eten en te drinken. Er waren tuinen aangelegd, waar je kon wandelen en genieten van het uitzicht over de rivier. De kinderspeeltuintjes op beide rivieroevers deden ons denken aan vroeger. De wipwaps, verschillende draaiende speeltoestellen, klimrekken.... In Nederland zijn dit soort toestellen allang verdwenen, want te gevaarlijk voor de tere Nederlandse kindjes van tegenwoordig. Aan beide kanten van de rivier moesten we een toegangsprijs betalen, en een bedrag voor de camera die we bij ons hadden.
Natuurlijk zijn we de hangbrug over gegaan (stoer!). Het gaf schitterende uitzichten over het water. In het Thumboormuzhi Butterfly Park aan de overkant van het water vlogen enorm veel vlinders rond. Ze bleven zelfs lang genoeg stil zitten om te fotograferen. Na een korte rondwandeling en aansluitend een kopje koffie, stapten we weer in de auto om verder te rijden naar de watervallen.
De autorit ging door een palmolieplantage/wildlife-gebied. Het hele gebied was uitbundig groen. De regens waren niet alleen goed geweest voor de rivieren, maar duidelijk ook voor de planten. We staken de rivier over en reden steeds hoger de heuvels in. Hier kwamen we langs tientallen wild-oversteekplaatsen. Er wonen herten en olifanten in de bossen daar, dus in theorie was het mogelijk een familie te zien oversteken. Wij waren echter niet de enigen die deze zondag de gelegenheid te baat namen om te genieten van de natuur en het weer. Eenmaal dicht bij de uiteindelijke waterval, was het een drukte van jewelste. Files, en rijen mensen die de poort door wilden. Natuurlijk moest ook hier een toegangsprijs betaald worden. En voor het gebruik van de camera.
Eenmaal binnen, was het nog een stukje lopen naar het water, hoewel je de waterval al duidelijk kon horen. Langs het pad liepen apen te bedelen om eten. Ze waren duidelijk niet bang van mensen. En ze waren duidelijk dol op ijsjes. Bovenaan de waterval waren tientallen mensen aan het baden in de vele poelen die zich tussen de rotsen bevonden. Ondanks de borden waarop stond dat het verboden was en een boete zou opleveren. Die borden waren trouwens ook in tegenspraak met de kleedkamer die vlak bij het water was gebouwd.
Langs de waterval liep een pad naar beneden. De Athirapally watervallen waren nog niet op volle sterkte, maar dankzij de regens stroomde er aardig wat water over de rotsen en stortte zich naar beneden. Ook aan de voet van al dat watergeweld waren gezinnen in het water aan het spelen. En degenen die niet de rivier in gingen, werden toch wel nat van de constante mist en spray van het opspattende water. Een imposant gezicht, al dat natuurgeweld.
We klommen weer naar boven, en gingen verder naar een waterval nog wat verder stroomopwaarts in de rivier. Onderweg kwamen we nog een ander valletje tegen, de Charpa waterfalls. Typisch voor Kerala, zoals we de afgelopen maanden al vaker gezien hadden: er was begonnen met bouwen, in dit geval een boogbrug als mooi uitzichtpunt en fotomoment voor de waterval, maar het is nooit afgemaakt. Er is niet te zeggen hoe lang het er al staat, maar helaas waren de weersinvloeden al duidelijk zichtbaar.
De andere grote waterval, Vazhachal waterfalls, was qua water wat rustiger dan bij Athirapally. Ook was hier wat minder publiek. Het water stroomde er met grote vaart over de rotsen. Hier was niemand in het water te vinden. Dat was ook niet mogelijk, omdat de toegang was afgezet met een stevige railing. We wandelden een stukje langs het water en kwamen wat apen tegen. Maar eerlijk gezegd, waren we allebei aardig moe geworden van deze dag. We vonden het dan ook niet erg om weer in de auto met airco te kruipen, om de lange rit terug naar huis te maken. Het was alweer donker toen we bij St. Albert's uitstapten.
Reactie plaatsen
Reacties
Heel indrukwekkend, prachtig mooi om te zien!
Maar ook heel vermoeiend zo'n tocht, kan ik me voorstellen.Kan afgevinkt van het lijstje!
IndrukWekkend wat jullie allemaal beleven. National Geographic benoemt de Kerala Backwaters tot natuurwandeling. het is mij niet geklukt te vinden waarvan is en wat de Indische naam is.
Hartelijk gegroet, Henk van Renssen