Reizen is verslavend. Zeker als het zo makkelijk en zo goedkoop kan als hier. Je boekt op je kamertje een trein, stapt in en vertrekt. In de trein heb je een bed, dus je kunt urenlang wegdoezelen terwijl je naar je bestemming dendert. In tegenstelling tot Nederland, mag je in India in de trein alles eten. Sterker nog, er lopen geregeld verkopers van maaltijden, thee en koffie door de trein. En de Indian Railways biedt via een app de mogelijkheid eten van buiten de trein te bestellen bij lokale restaurants, dat dan tijdens een stop op een station afgeleverd wordt.
Als er bereik is kun je in de trein met je mobiel online een leuk hotel uitzoeken. Meestal gaan we daar dan zonder online te boeken heen. De hotelhouders bieden ter plekke meestal een lager tarief dan Booking.com, Trivago, Makemytrip, Goibibo en andere boekingssites. Bovendien zijn ze geen 15% van hun omzet kwijt aan een zoekmachine. Als het een beetje kan, zoeken we een hotel met een zwembad. Met die hoge temperaturen en luchtvochtigheid hier is het in de loop van de middag echt heerlijk om even een frisse duik te nemen.
Op dinsdag 4 juni vertrokken we per trein naar Kanyakumari, het zuidelijkste puntje van India en ook het eindpunt van de trein. Vroeger hoorde deze plaats bij Kerala, maar door een uitruil van grondgebied (tegen Munnar) is het nu een deel van Tamil Nadu. Kanyakumari is zeer toeristische plaats, maar het was deze week buiten het vakantieseizoen, dus erg rustig. Het hotel dat we gekozen hadden, Hotel Singaar International, was gezien de inrichting, het figuurglas, de beige tegeltjes en de koven waarachter de bruine gordijnen waren opgehangen, ergens gebouwd in het begin van de jaren '70. We kozen de "Super de Luxe" kamer met uitzicht op zee, dan zouden we de volgende ochtend zonsopgang kunnen zien. Ik wist toen nog niet dat Jaklien de wekker inderdaad om kwart voor 6 ging zetten om iets voor 6 uur 's ochtends op het balkon naar de wolken te gaan kijken.
De hoteltuin was echt een paradijsje voor het hele gezin, met de palmbomen en vlinders die er rondfladderen. Kippen, cavia's, kalkoenen en ander gevogelte in een soort van kinderboerderij en ook nog een speeltuintje. Maar die gezinnen waren er nu dus niet. Het was de eerste week buiten het seizoen en naast ons waren er maar drie andere kamers bezet. Het dakrestaurant werd gerenoveerd, en het ontbijt werd op bestelling gemaakt, in plaats van dat er een buffet werd geserveerd.
Onze kamer was op de vijfde verdieping, helemaal aan het uiteinde van de gang. De verlichting stond niet aan, dus we liepen in de avond door een spookgang naar onze kamer. Het enige geluid dat doordrong tot onze kamer, was het gezang vanuit de kerk die zo'n vijfhonderd meter verderop stond.
Stad van de rijzende zon
Kanyakumari is bekend van verschillende dingen. Allereerst de zonsopkomst. De plaats wordt dan ook wel sunrise city genoemd. Verder heb je het TriSea point, de plaats waar de Indische Oceaan, Arabische zee en Golf van Bengalen samenkomen. Hier ligt een pier, waarvan je de zonsondergang goed kunt bekijken. Het meest in het oog springend zijn echter de Vivekenanda Rock Memorial en het immense standbeeld van de Tamil dichter Thiruvalluvar. Niet minder belangrijk is de herdenkingsplaats waar de as van Mahatma Gandhi heeft gestaan voordat het in zee werd uitgestrooid.
Na een plons in het zwembad, gingen we op onderzoek uit. Zo rustig als was in het hotel, zo druk werd het toen we de kust naderden. Dit stukje India is een toeristische hotspot en een bedevaartsoord voor velen. Vooral doordat de drie belangrijkste bouwwerken zo dicht bij elkaar staan. Van de drie, ligt alleen het Gandhi memorial op het vasteland. Hier gingen we dus als eerste heen.
In een hal met foto's die Gandhi's levensloop tonen, staat in het midden de plek gemarkeerd waar zijn as heeft gestaan. Gandhi wordt nog steeds in India als een heilige vereerd. De titel "Mahatma" betekent "eerbiedwaardige", "grote ziel". Hij werd al bij leven (zelfs al voordat hij na een studie in Engeland en werk als advocaat in Zuid-Afrika terugkeerde naar India) zo genoemd. Gandhi is het meest bekend van zijn geweldloos verzet tegen de Britse overheersing (eerst in Zuid-Afrika en later in India) en van acties als burgerlijke ongehoorzaamheid. Termen en manieren van actievoeren die nu nog steeds wereldwijd gebruikt worden.
Onder leiding van de BJP van premier Modi klinkt tegenwoordig echter ook steeds meer kritiek op Gandhi, omdat hij met zijn visie van een seculiere staat in India te weinig zou doen voor de Hindoe-bevolking en de Moslims zou hebben voorgetrokken. Gandhi was altijd fel tegenstander van een tweestaten-oplossing, en was ook erg ongelukkig toen na de terugtrekking van de Britten het grondgebied werd opgedeeld tussen India en Pakistan. Hij werd op 30 januari 1948 vermoord door een hindoenationalist.
De reizende monnik
Onze volgende stop was Vivekenanda Rock Memorial. Iedereen die wel eens een boekje met zogenaamde Oosterse wijsheden heeft gelezen, is hem ongetwijfeld tegengekomen. Swami Vivekenanda (1863-1902) was een Hindoeïstische monnik en filosoof, die zich echter ook liet beïnvloeden door westerse religies en filosofie. Hij heeft tijdens zijn leven de hele wereld rondgereisd, en lezingen gegeven over het hindoeïsme. Hij was ook belangrijk in het verspreiden van yoga over de hele wereld. Ook heeft hij te voet heel India rondgezworven. Daarom wordt hij ook wel de "Wandering Monk" genoemd.
Je bereikt de rots met een boot. De hele dag door varen twee boten heen en weer naar de rots, iedere keer volledig gevuld met bezoekers. De rij naar de boor was honderden meters lang. Maar deze was te omzeilen met een special ticket. Voor driehonderd roepies (in plaats van de standard 75) kon je de rij omzeilen en op de eerstvolgende boot stappen. Natuurlijk hadden wij dat er wel voor over. Het scheelt toch al gauw ruim een uur in de vochtige warmte wachten op je beurt. (Even ter verduidelijking: 300 roepies is ongeveer €3,30. Dat is dus €2,50 meer dan de €0,80 van de standaard overtochtprijs.)
Het was druk op de boot. De verplichte zwemvesten maakten het nog warmer. De overtocht was redelijk ruw, want de zee ging flink tekeer. Simon heeft nogal snel last van zeeziekte, dus we waren wel blij toen we na tien minuten aan de overkant konden uitstappen.
De rock memorial voor de kust van Kanyakumari is pas in 1970 gebouwd, ter ere van de Swami (leraar). De plaats is uitgekozen, omdat hij deze al zwemmend bezocht zou hebben en hier verlichting zou hebben bereikt tijdens meditatie. Op de rots is ook een meditatieruimte, waar in het weekend voor ons bezoek -en de uitkomst van de Indiase verkiezingen- premier Modi 45 uur heeft gevast en gemediteerd. Natuurlijk zijn wij ook even gaan mediteren. Een kwartier lang focussen op het "Om"-teken op de muur, de herhaalde zang van "Om" en dan je hoofd zo leeg mogelijk maken. Best wel lastig om dan niet je ogen dicht te laten zakken en langzaam weg te dutten. Het was donker in de meditatiehal, dus toen we buiten kwamen moesten we weer erg wennen aan het felle zonlicht.
Het tweede gebouw op het eiland herbergt de voetstap van Devi Kanya Kumari (Godin de maagdelijke Kumari), een incarnatie van de oppergodin Mahadevi. Zij is de naamgeefster van de stad en de directe regio. Haar puurheid zou deze voetstap hebben achtergelaten op de rots voor de kust. En inderdaad, je zou de vlek op de rots kunnen interpreteren als een voetafdruk.
Naast de rots met de Mandapam voor Vivekenanda, ligt nog een rots. Hierop staat een enorm standbeeld van de Tamil dichter en filosoof Thiruvalluvar. De maatvoering van het beeld en de voet waar het beeld op staat, is volledig afgeleid van zijn belangrijkste werk Thirukkural, waarin de deugden die de mens moet nastreven worden beschreven. Het beeld is pas gebouwd in 2000, en heeft de tsunami die half Azië overspoelde in 2004 overleefd.
Deze rots hadden we ook graag bezocht, maar helaas was de zee te ruw. De boten konden de overtocht niet maken en niet aanleggen bij het eilandje. We zagen wel dat er hard -op de Indiase manier- gewerkt wordt aan een brug die beide rotsen moet verbinden. Dan hoef je in de toekomst slechts één overtocht te maken en is het beeld altijd toegankelijk.
Na zonsondergang
Voor de Indiërs houdt de dag niet op, als de zon ondergaat. Sterker nog, dan begint het leven op straat pas echt. Wij hebben dan ook wel in de avond wat rondgestruind door Kanyakumari. In het donker ziet alles er toch anders uit. Zo stuitten we op een tempel waar gezang uit kwam. Weer zo'n typische Tamil tempel. En een stukje buiten de stad was de toegangsweg naar een grote tempel verlicht en versierd met lichtgevende afbeeldingen van goden. Ook kerken worden volop in de schijnwerpers gezet.
De eerste avond in het hotel zou er cricket op tv zijn. Nederland tegen Nepal. Nou zijn wij geen grote sportliefhebbers. De sport die we een tijdje het meest intensief gevolgd hebben, was darts. Maar hier in India gaan we mee met de meute en kijken dus cricket. In het hotel was een bar, waar ze, zo verwachtten we, Kingfisher schenken. En mogelijk op een groot scherm cricket zouden vertonen. Helaas was het ook de dag van de verkiezingsuitslagen en waren alle plaatsen waar alcohol geserveerd wordt, van overheidswege gesloten. Dan maar roomservice en op onze kamer kijken.
Onder het genot van een biertje (helaas geen Indiase Kingfisher maar gewoon Hollands Amstelbier) en wat knabbeltjes hebben we de hele wedstrijd uitgezeten. En Nederland heeft gewonnen, met zes wickets.
We hadden ook de hele dag de verkiezingsuitslagen in de gaten gehouden. Modi's BJP is de grootste partij gebleven. Maar de meerderheid van 400 zetels in de Lokh Saba, waar Modi voor ging, hebben ze bij lange na niet gehaald. Sterker nog, de BJP haalde überhaupt geen meerderheid, dus er zal een coalitie gevormd moeten worden. De INDIA-coalitie waar de Congrespartij deel van uitmaakt, heeft bijna evenveel zetels als de BJP. Toch is de verwachting dat er een regering Modi 3 zal komen. De grote winnaar van deze verkiezingen is de democratie.
Reactie plaatsen
Reacties
Prachtige foto's en mooie verhalen, dank jullie wel!
Mooi versla prettig beschreven. Boeiende foto’s. Interessante historsche informatie. Hartelijk gegroet, Henk van Renssen