Na een beetje voorbereid te hebben voor het nieuwe schooljaar, hadden we nog een paar dagen over deze week. Nou zijn wij niet voor één gat te vangen, maar zijn we wèl afhankelijk van het weer. Gelukkig werkte dat in ons voordeel. Een paar redelijk droge dagen gaven ons de moed om een paar wandelingen in te plannen.
Van Petta naar Tripunithura
Op zoek naar wat oude gebouwen, namen we de metro een keer de andere kant op. Meestal gaan we naar LuLu Mall, maar deze keer dus niet. Na een kwartiertje rijden, kwamen we aan op station Petta. De straat waar we langs liepen, leek veel op het stadsdeel Kacheripady, waar St. Albert's staat. Niks mis mee, maar nog weinig spectaculair. Maar we waren op weg naar een oud paleis, volgens internet, dus we wandelden lekker door. We hadden onze paraplu's bij ons, er kon ons niets gebeuren.
Na een stukje lopen, kwamen we bij het onvermijdelijke standbeeld van Gandhi. Net zoals iedere zichzelf respecterende plaats een MG road of -lane of -street heeft (MG=Mahatma Gandhi), staat ook overal wel een -al dan niet goudgeverfd- standbeeld van de beste man.
Ondertussen was het weer al wel wat dreigender geworden. Maar toen we bij een grote Shiva-tempel kwamen, hebben we toch onze schoenen uitgetrokken om hem van dichterbij te bekijken.
Tempels in Kerala zijn van de buitenkant niet zo uitbundig als in Tamil Nadu, maar deze had toch wel ook aardige gopuram, een poort-toren.
Na wat te hebben gedronken met een hartige snack van gevuld deeg, gingen we op zoek naar het dichtstbijzijnde metrostation. Terwijl we door een villawijk liepen, met veel moderne huizen - de ene nog groter dan de andere - begon het weer te miezeren. We waren dus wel blij toen we het metrostation bereikten. Het was het nieuwe eindstation van de metrolijn, pas begin maart in gebruik genomen. We waren, via een omweg, drie metrostations verder gelopen.
Het zogenaamde oude paleis dat er in de buurt zou staan, bleek niet veel meer dan een groot huis. De hele straat stond er vol met vergelijkbare oude, grote woningen met de typerende Kerala-daken. En niet alleen de straat, maar de hele wijk, wat de wandeling in een keer een stuk interessanter maakte. Jammer genoeg kregen we wel een fikse regenbui op ons dak. We hebben zelfs even getwijfeld of we op de eerstvolgende bus zouden stappen, maar er was nog meer te ontdekken in de buurt.
Zo stond er nog een oude klokkentoren, de Manimalika. De koninklijke familie van Kochi hield zijn eigen tijd aan, en dus het volk ook. Deze klok maakte 's ochtends iedereen op tijd wakker. De soldaat achter het raam, salueerde ieder uur naar de mensen op straat. De toren is in de 19e eeuw gebouwd, met hulp van Nederlandse klokkenbouwers.
Een stukje verderop stond nog een standbeeld van de koning die deze klok heeft laten bouwen: Raja Rama Varma.
Pallipuram Fort
Voor de tweede wandeling namen we de watermetro naar Vypin, Vervolgens reden we met de rikshaw 23 kilometer naar Cherrai Beach. In tegenstelling tot andere stranden op Vypin, is Cherrai Beach geen zandstrand, maar liggen er basaltblokken om de golven tegen te houden. Dit werkt maar ten dele. Terwijl we langs de kust liepen, zagen we dat grote stukken van de zandwal die om het eiland ligt al waren weggeslagen.
Rond Cherrai Beach liggen heel veel hotels, vakantieparken en homestays (soort van airbnb). Wel begrijpelijk. De zee is er imposant en het eiland zelf is een zeer levendige omgeving voor toeristen. Volop winkeltjes, barretjes, restaurants.... Ons uiteindelijke doel was de verste uithoek van Vypin, Munambam uitkijkpunt, waar je kans hebt dolfijnen te spotten. Dat was zo'n vijf kilometer lopen.
Op zich te doen, natuurlijk. De zon scheen, het was ongeveer 30 graden met een hoge luchtvochtigheid. Kortom: zweetweer. Na een uurtje wandelen was de zon ook verdwenen, en verschenen er donderwolken aan de lucht. We besloten om niet naar de verste uithoek door te lopen, maar iets eerder naar de bewoonde wereld terug te keren. En dat kwam goed uit. Want als cadeautje mochten we over een smalle brug over het water lopen, met aan beide zijden uitzicht op Chinese vissersnetten. Deze worden dus ook op de binnenwateren gebruikt.
Daarna was het óp naar de restanten van een Fort. Pallipuram Fort blijkt het oudste Europese bouwwerk op Indiase grond te zijn. Alles wat er nu nog van staat is een toren. Deze is in de 1909 op initiatief van de Maharadja van Travancore opgeknapt, waardoor hij er gladgestreken en witgekalkte bijstaat. Ernaast ligt een waterbassin en een aanlegsteiger voor schepen. Kortom een leuk plekje, en volgens mij ook niet erg bekend bij de lokale bevolking. Twee jongens die vlakbij aan het spelen waren, zagen ons erheen lopen. Ze zijn ons gevolgd en hebben er ook even rondgekeken. Ik had het idee dat ze de plek nog niet eerder bezocht hadden.
Na het Fort namen we de bus terug naar High Court. Tijdens de busrit begon het zachtjes te regenen en dat bleef het doen totdat we weer bij St. Albert's waren. We waren binnen voordat de regen echt weer losbarstte.
Reactie plaatsen
Reacties