Om de kinderen van zijn parochie ook in de zomervakantie over te halen braaf naar de mis te komen (en dat is dus dagelijks!), had vader Shaiju ze een uitje in het vooruitzicht gesteld. Wie zijn stempelkaart vol had, mocht mee. En ook wij mochten mee, zelfs zonder naar de kerk te zijn gekomen. Op maandag 27 mei was het zo ver.
De weersvoorspellingen waren niet al te best. De plannen om naar de rivier en naar het strand te gaan werden bijgesteld. We kregen een excursie naar diverse seminaries en kerken van het aartsbisdom in Ernakulam. Nou niet echt een programma dat ik aan jonge kinderen zou aanbieden: de jongste was een jaar of vijf. De oudsten waren een jaar of vijftien. Maar eenmaal in de bus ging de muziek aan, en werd er gedanst tijdens het rijden. De sfeer zat er dus al snel goed in.
De eerste stop was het St. Joseph's Minor Seminary, waar jongens vanaf een jaar of vijftien binnenkomen, en de laatste twee jaar van hun middelbare school afmaken. We kregen er thee met lekkers, en hebben een boeiend gesprek gevoerd met de rector, over politiek (natuurlijk) en over geschiedenis. Hij wist ook wel het één en ander over Tipu Sultan. Bij het seminarie lag een rubberplantage. Het meest bijzondere hieraan was, dat alle bomen dezelfde kant op scheef waren gegroeid.
Daarna ging de rit verder nar St. Annes church, waar we op een overdekt terras aan de Periyar rivier Byriani met/zonder kip hebben gegeten. Na het eten reden we door een zeer groen deel van Ernakulam, een dichtbegroeid stuk stad met luxe villa's en veel bomen, naar het Theological College, waar studenten na hun middelbare school eerst hun bachelor filosofie kunnen halen. Na hun sociale diensttijd van een jaar, kunnen ze er daarna verder voor hun master in theologie. Het theological College was een schitterend gebouw uit het begin van de twintigste eeuw. Met een grote bibliotheek en een boerderij waar de broeders moeten werken op het land, of met de koeien, varkens en kippen.
Voor het vertrek van de bus naar de volgende stop heeft Simon nog een kwartiertje gitaar gespeeld met/voor de jongens in de bus. Ze wilden de gitaar een voor een even uitproberen. Het leek erop dat de meesten nog nooit een muziekinstument in handen hadden gehad.
De laatste stop was bij St. Philomena's church. Inmiddels was de energie van de kinderen een beetje over het hoogtepunt heen. Het leek wel of het programma erop gericht was de aanwezige jongens (het waren er 25, tegenover acht meisjes) het priesterambt in te drijven. Er was nog nergens geweest waar ze zich lekker konden uitleven. Behalve een klein buitje tijdens de lunch was het droog gebleven, en zeer klam warm. Ook ik was danig uitgeblust en oververhit. Bij deze laatste stop, zijn we ook als eerste twee flessen water gaan kopen, om ons vochtreserve aan te vullen. Die ene liter die ik had meegenomen, was niet voldoende.
Naast de kerk was een "boys home". Een opvanghuis voor jongens, dus. Hier konden de kinderen wel even heerlijk spelen op het basketbalveld en op de schommels. Na zo'n anderhalf uur, ons water was alweer op, stapten we in de bus voor de laatste etappe terug naar de kerk. Wij waren niet de enigen die moe waren. De docenten die mee waren als begeleiding, zagen we gedurende de dag ook al langzaam inzakken. De kinderen waren nu ook echt moe. Alleen Father Renoy, Father Shaiju's hulppriester, en Brother Alun die vanuit de kerk mee waren als begeleiding, konden nog wel een ronde door.
Reactie plaatsen
Reacties
Fijn weer wat van jullie te lezen! Want na een week geen nieuws van jullie en te horen op de radio dat de temperatuur in India 49 graden was, kreeg ik toch mijn bedenkingen! Maar gelukkig, het gaat goed met jullie, geniet er van! Doe ik ook, groetjes, Toos.