Na Coimbatore ging de reis per taxi naar Pollachi. Daar hadden we op dinsdag een afspraak met Harish van de chocoladeproducent Soklet. We zouden er mogen rondkijken op de plantage, en in de fabriek. Dit alles was voorgesteld door onze vriend Norbert Mergen, die al jaren via zijn bedrijf Clearchox duurzaam geteelde chocolade koopt bij Harish en zijn zwager. Maar voor het zover was, hadden we nog wat tijd door te brengen.
Pollachi is niet echt een bruisende stad met veel toeristische attracties. Wat er is, zijn excursies naar de verschillende reservaten in de wijde omgeving. En die moet je van tevoren boeken. Bovendien vertrekken die meestal vanuit…. Coimbatore. Wat er voor ons overbleef om te doen, is te voet het centrum van de stad bekijken. Maar met de temperaturen die er heersen, loop je geen uren achter elkaar. Een groot deel van de tijd hebben we ons dan ook schuilgehouden bij de airco in onze hotelkamer en hebben we deze site verder bijgewerkt.
Wat we wel al hebben gemerkt, zowel in Coimbatore als in Pollachi, dat er minder mensen een beetje Engels spreken dan het geval is in Kerala. De Riksja-rijder duidelijk maken naar welk hotel je gebracht wil worden, is dan nog best lastig. Om de plantage te bezoeken, moesten we een taxi regelen. Om spraakverwarringen aan de telefoon te voorkomen, hebben we de receptie van ons hotel, de Mandhava Inn, gevraagd of zij iemand wisten. Niet veel later was onze taxi besteld voor 9 uur dinsdagochtend.
De 25 kilometer naar de boerderij van Harish en zijn vrouw Rathi reden we door landerijen met kokospalmen en enkele kleine dorpjes. Drie kwartier na vertrek kwamen we er aan. De honden begonnen te blaffen, en al snel kwam Rathi naar buiten. We werden vriendelijk welkom geheten, en niet veel later verscheen ook Harish. Terwijl zijn vrouw aan het werk ging in huis, nam hij ons mee op een wandeling over hun 15 hectare land. In de schaduw van de kokospalmen groeien nootmuskaat en cacao, de reden van onze komst. Harish vertelde ons wat we ook met eigen ogen konden zien: De planten hebben allemaal te lijden onder de langdurige droogte. Desondanks kunnen ze het hele jaar door blijven oogsten.
Omdat ze geen bestrijdingsmiddelen gebruiken, worden dagelijks de rijpe vruchten van de kokospalm en de cacao geplukt. De nootmuskaat heeft wel meer een ritme van rijpe vruchten om de paar maanden, maar de kokos en cacao produceren doorlopend. Naast cacao-peulen in verschillende stadia van rijpheid, zat er ook alweer nieuwe bloesem aan verschillende struiken.
Cacao is niet een gewas wat veel wordt verbouwd in India. En met hun duurzame manier van telen, mikken ze bij Soklet ook meer op de buitenlandse markt. Harish heeft geen bosbouw gestudeerd of iets dergelijks. Hij heeft de kneepjes van het vak geleerd door observatie, gewoon te doen en veel uit te proberen. En alles wat van de plant komt, blijft ook op de plantage (tenzij het handel is, natuurlijk). De bladeren die van de struiken en palmen afvallen, vormen een dikke mulchlaag op de grond. Ook het afval van de kokosnoten wordt gebruikt als mulch. Op het hele terrein zijn kleine dammetjes opgeworpen, om in de regentijd het water tegen te houden en de tijd te geven om in de grond te trekken. Daardoor heeft hij nu nog wat reserve aan grondwater om via het aangelegde irrigatiesysteem zijn bomen toch nog wat water te kunnen geven. Hij doet enorm zijn best om, met zijn medewerkers, op een zo natuurlijk mogelijke manier te "boeren", maar op natuurverschijnselen als de huidige hittegolf en uitblijvende regen heeft hij, tot zijn frustratie, geen invloed.
Harish zwaait de scepter over hun drie farms, zijn zwager doet het kantoorwerk en zorgt voor de handel, Rathi is de baas over het maken van de chocolade en zijn zus heeft de verpakkingen ontworpen. Het is een echt familiebedrijf, met het nodige personeel. Je kunt dus wel zeggen dat ze het goed doen, op meerdere manieren!
Om te lezen hoe ze hun chocolade maken van de hele cacaoboon, klik dan hier.
Net zomin als op zijn buren. Die heeft hij in het verleden wel geprobeerd te overtuigen van een meer duurzame manier van landbouw. Hij kon aantonen dat het werkte, omdat hij een betere opbrengst had dan zij. Maar toch werd het idee niet overgenomen. Wat wel gebeurde, was dat de boeren dan maar een deel van zijn kokosnotenopbrengst uit de bomen kwamen halen. Want hij wilde toch delen?
Na onze wandeling kregen we tender coconut aangeboden, vers van de boom en heerlijk zoet. Natuurlijk moesten we ook wat van hun eigen chocolade proeven. Rathi had fantastische brownies gebakken, met de mix die ze zelf ook verkopen. En we konden de smaken "donkere melk met koffie" (55% cacao), "puur 70%" en "puur 80% zonder suiker" proberen. Vervolgens hebben we een tijdje met Harish en Rathi gesproken over hun boerderij, hun honden, hun woning en over wat ons naar zuid-India heeft gebracht. Na de heerlijke lunch die we kregen aangeboden, zijn we teruggebracht naar Pollachi en hebben we er één van hun twee chocolade-fabrieken bekeken. Daar maken ze van de hele cacaobonen de heerlijkste chocoladeproducten. Ze waren net bezig met de bestelling van Norbert, van een flink pakket chocolade met zwarte knoflook. We mochten een beetje proeven, en het smaakte heerlijk.
Reactie plaatsen
Reacties