Trivandrum, of de officiële naam Thiruvananthapuram (thiru- anantha- puram, Stad van de Slang Anantha), is de hoofdstad en tevens de grootste stad van Kerala. De stad staat ook bovenaan ons lijstje van de bezoeken plaatsen dit half jaar. En natuurlijk willen we daar met de trein naartoe reizen. Enig deskresearch naar de werking van het Indiase treinverkeer levert helaas weinig inzicht in hoe het er echt aan toe gaat. Navraag bij de broeders van St. Albert's zorgt er wel voor dat ik een app download, maar dan is mij nog niet helemaal duidelijk hoe ik aan een treinkaartje kom.
Aangezien Simon het in zijn hoofd heeft gehaald op korte termijn op de trein te stappen, gaan we naar het station en vragen om hulp. Een kaartje naar Trivandrum is zo gekocht, maar eigenlijk weten we dan nog niet wat voor kaartje we hebben. Ik heb wel gevraagd naar een kaartje voor een airconditioned coupé, en kreeg als antwoord dat er twee dergelijke treinstellen in de trein deel uitmaken van de trein. Kortom: Op hoop van zegen dus maar.
We hadden nog tijd om wat rond te lopen en een lunch te eten, voordat we naar de trein moesten. North Railway Station, of Ernakulam Town, heeft slechts 2 perrons, maar erachter zien te komen welk van die twee we zouden moeten hebben bleek ook nog geen uitgemaakte zaak. We vroegen het een medereiziger, en die zei perron 1. Maar opeens zag ik een bordje met Thrissur erop, bij perron 1. En dat ligt precies de andere kant van Kochi dan Trivandrum. Dus toch nog maar even bij de informatiedesk navragen. Inderdaad, we moesten het andere perron hebben.
De belangrijkste tip die we van de broeders hadden gekregen, was dat we snel de trein in moesten zien te komen, om nog enige kans te hebben op een zitplaats. Dus toen onze trein aankwam, namen we niet de tijd om rustig de A/C-wagons te zoeken, maar sprongen de eerste de beste 2e klasse-deur binnen. En eenmaal binnen, konden we geen kant meer op.
Als haringen in een ton. Als sardientjes in een blik. We stonden vastgeklemd tussen de andere reizigers. Voordeel was, dat je ook niet om zult vallen in deze drukte. Maar we zagen er wel erg tegenop om een zes uur durende treinreis staande door te brengen. In de verstikkende hitte van Kerala was het ondanks de grote hoeveelheid aan ventilatoren aan het plafond en de openstaande ramen en deuren een flinke aanslag op ons gestel.
Gelukkig stapten er na anderhalf uur een paar zitters uit die ons hun bankje gaven. Zittend was het iets beter uit te houden, hoewel we wel sneller door onze liters water heen gingen dan door de afgelegde kilometers. We aten wat zoute nootjes en zoete snoepjes en suften wat tot we eindelijk in Trivandrum aankwamen. Doorweekt van het zweet stapten we uit. Het eerste dat we deden, was een nieuwe liter water kopen en deze
opdrinken. Daarna besloten we te wandelen naar het hotel dat we in de trein hadden opgezocht. Even de spieren in beweging krijgen na de lange zit. Onderweg werden we ongeveer iedere tien meter aangeklampt door een riksja-bestuurder, of we geen taxi wilden.
Stoffig en bezweet kwamen we de lobby van het viersterrenhotel binnen. We werden een beetje vreemd bekeken door het personeel. Niet de doorsnee-toerist voor het type hotel. Maar toen we uitlegden dat we het Hotel Tower Regency op booking.com hadden uitgezocht, maar liever rechtstreeks zaken deden dan via dat platform, veranderde de houding. We kregen een luxe kamer, het zwembad was helaas al dicht maar de restaurants waren nog open. De vermoeidheid speelde ons toch wel parten, dus na een korte rust en een heerlijke douche gingen we naar het dakrestaurant waar we heerlijk hebben gegeten en van een biertje hebben genoten. Het eerste biertje in 6 weken kwam best hard aan onder deze omstandigheden. We hebben geslapen als roosjes!
De volgende ochtend, na een duik in ons privé-zwembad en een uitgebreid ontbijtbuffet, toch maar weer even hulp gevraagd bij de balie van het hotel. Hoe kunnen we het beste onze retourtickets boeken? Kennelijk kun je tickets reserveren via de app, maar dan moet je alsnog naar het station om de tickets op te halen, dus rechtstreeks naar het station was wel zo makkelijk. Dus zochten we de trein die we wilden hebben op in de app, en togen naar het station. Daar moesten we een reserveringsformulier invullen. In de app zagen we dat er nog twee 1e klasse A/C-plaatsen beschikbaar waren, dus die vulden we in. Het formulier gaven we aan de boekingsmedewerkster, die hem verwerkte in de computer. En daar rolden onze kaartjes uit de printer. Luxe tickets voor de terugreis de volgende dag. Nu hadden we tijd en rust om de stad te bekijken.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een verhaal! Jullie maken nog eens wat mee daar, geweldig!
ben heel benieuwd naar het vervolg! Groetjes, Toos.