Omdat we nu vakantie hebben, geen lessen meer tot juni, dachten we dat we misschien wel wat voor Father Shaiju konden doen. Zijn kerk is de Mary Magdalena Roman Catholic Church. En in een parochie is waarschijnlijk altijd wel wat te doen. En dat klopte.
In de week na Pasen zou er een soort van dagbesteding zijn voor de kinderen van de parochie, met wat onderricht, maar vooral ook veel spelletjes en dansen (er wordt hier altijd gedanst, en door iedereen) en zingen. Dus wij opperden dat we misschien met de kinderen konden zingen. Dan kon Simon begeleiden met gitaar, en ik kon zingen, en zo konden we ze misschien wat Engelstalige liedjes leren. Vanuit de kerk natuurlijk wel bij voorkeur met een wat gelovig thema. Father Shaiju vroeg in eerste instantie of we misschien wat konden doen met Christmas carols. Maar dat vonden we toch wel erg raar, in april.
Toen kwam het idee van wat Engelse nursery rhymes, kinderliedjes, vaak met gebaren, en een leerzaam thema. Leuk voor de kleinsten die mee zouden doen met de activiteiten. Aangezien de groep in leeftijdscategorieën opgedeeld zou worden, konden wij ons mooi met de jongsten bezighouden.
Omdat we dus niet met een kleiner groepje met 5- tot 9-jarigen zouden zingen, moesten we hals-over-kop een nieuwe strategie verzinnen. En ook zou blijken dat we maar weinig tijd kregen om wat met de kinderen te doen. Het programma zat behoorlijk volgepropt. We hadden al wat ritme-instrumenten en shakers gekocht om de kinderen mee te laten doen. En we hebben een paar negro-spirituals met ze gezongen. De eerste dag, met de ritmesectie erbij, hebben we "Michael, row the boat ashore" gezongen. Vooral de animo voor de instrumenten was groot, en het is nog een uitdaging om niet altijd de haantjes-de-voorste hun zin te geven.
Als tweede liedje hadden we de Engelse versie van "Vader Jacob" bedacht. Dat was een liedje dat de kinderen al kenden, maar het principe van een canon was ze onbekend. Het heeft twee sessies geduurd, maar op de tweede dag lukte het inderdaad om met 150 kinderen een vierstemmige canon-versie van Vader Jacob uit te voeren!
Uiteindelijk werden de ongeveer 150 aanwezige kinderen inderdaad in groepen verdeeld, maar wel in vier groepen met alle leeftijden door elkaar. Ook werd het hele programma met deze vier groepen gezamenlijk doorlopen. We zaten dus in een grote hal (met een vreselijke akoestiek, want alle oppervlakken waren van hard materiaal) met een kleine 150 kinderen in de leeftijd van ongeveer 5 tot 15. De jonge Fathers die de dagen leidden, hadden de neiging de kinderen op te zwepen om hun groepsnaam te schreeuwen, en later ook de yell die ze zelf hadden moeten verzinnen. Perfecte cocktail voor hoofdpijn.
Hierna hebben we nog heel kort "I like to teach the world to sing" gespeeld, en als laatste bijdrage aan het zomerkamp hebben we samen met de kinderen "He's got the whole world in his hands" gezongen, met gebaren erbij. Én Simon heeft de kids een woordje Nederlands geleerd: Goedemorgen!
Terwijl de kinderen bezig waren met hun zomerprogramma, werd er al een enorme stellage gebouwd voor een groot feest bij de kerk: Een poging om met 330 Maria Magdalena look-alikes in het Indiase recordboek te komen. Dit evenement zou een paar dagen later plaatsvinden. Toen we aankwamen, zagen we al een aantal van de (kleinere) kinderen waar we mee gezongen hadden. Ze zwaaiden naar ons, kwamen op ons af om selfies te maken, en even hallo te zeggen. En één jongetje gaf Simon een hand en zei trots: "Goedemorgen!" (Het was vijf uur in de middag.)
De Maria's stonden al bijna allemaal in vol ornaat opgesteld. Een werkelijk schitterend gezicht, die grote groep vrouwen allemaal in identieke gewaden. De kerk was versierd, net als het hele terrein. Er was een ijsco-karretje en een muziekgroep van een andere parochie. En heel veel toeschouwers. Natuurlijk was de recordpoging gelukt! Father Shaiju kreeg een ingelijste oorkonde, en alle Maria's kregen een diploma. Daarna volgde een mis. De kerk puilde werkelijk uit, er zaten minstens zoveel mensen buiten de kerk als erin. De dienst werd via een enorme geluidsinstallatie over de hele wijk uitgestrooid. En op de kerk zelf werd een lichtshow geprojecteerd.
Simon en ik hadden ons er kort tevoren nog over lopen verbazen dat we iedere keer weer fantastische dingen meemaken, die we ons in onze wildste dromen nog niet hadden kunnen voorstellen. En dat zijn niet altijd grote dingen, maar juist de kleine dingen doen je beseffen dat we ons nu in een totaal andere wereld bevinden dan we gewend zijn. Kindjes die op je af komen en een selfie willen maken, die naar je zwaaien. Ontvangen worden als bijzondere gasten en vooraan mogen zitten. 330 Maria Magdalena's.
Na afloop van de daaropvolgende mis werd er een maaltijd geserveerd met een keur aan regionale gerechten. Tijdens de maaltijd maakten we kennis met bisschop Alex Vadakumthala, een aardige man die volgens Father Shaiju in 2013 verantwoordelijk was voor het contact tussen hem en Prakash Goossens. Bisschop Alex had een deel van zijn studie in Duitsland (Augsburg) doorgebracht, en zo komt het dat je op een donderdagavond in het Duits zit te praten met de Bisschop van Kannur, ondertussen smullend van verse mango uit de tuin van de parochie.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een bijzondere gebeurtenissen. Een mooie levendige beschrijving. Een kleurige wereld ook. Hartelijk gegroet.
Ja, dit zullen jullie nooit gedacht hebben, wat mooi dat dit zo gebeurt!
Geniet er van. Groetjes, Toos.