Gisteren, op weg naar het hotel, vroeg onze chauffeur of we op olifantensafari wilden. Olifantensafari! Da's natuurlijk geen vraag! Bij de betreffende plaats aangekomen, bleek de safari te bestaan uit een ritje van 20 minuten op een olifant, eventueel aangevuld met een olifantenbad en -douche. Terwijl we naar de kassa liepen, werd er al een olifant in kettingen op zijn plaats gedirigeerd (met zachte hand, dat wel) om opgetuigd te worden zodat we op konden stappen. De keuze om om te draaien en weg te gaan, was snel gemaakt. Zoals Simon aan Lijo utlegde: we dachten dat het een wandeling ofzo zou zijn om olifanten te gaan zien. Deze dieren deden niks anders dan hun dagen slijten met toeristen op hun rug die op commando een spuit water over zich heen moesten krijgen.
Waar ligt dan de grens, vroeg ik me af. Ik denk voor mij dat waar olifanten gebruikt worden in bijvoorbeeld de bosbouw op plaatsen waar auto's moeilijk kunnen komen. Daar kan een samenwerking tussen mens en dier gerechtvaardigd zijn. En als je dan kan zien hoe de begeleiders hun dieren verzorgen, vind ik dat ook nog een acceptabele toeristische attractie. Maar deze dieren waren wel heel erg afgestompt. En zo nodig hoef ik ook niet op een olifant te zitten. Het voelde voor mij in ieder geval niet okee.
Maar vanochtend kregen we een herkansing. We moesten om half zes opstaan, om een boottocht te maken in het Periyar Tiger Reserve, een reservaat waar tijgers wonen, maar ook onder andere olifanten. (Periyar Tiger Reserve | Ecoturism Programmes in Kerala (keralatourism.org)) De kans dat je daar daadwerkelijk tijgers te zien krijgt, is heel klein -tijgers zijn erg schuw- maar bizons, herten en olifanten behoren wel tot de mogelijkheden.
Het hotel had een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt, en om kwart over zes waren we op pad. Het was nog schemerig. Bij het park aangekomen, werden ons de toegangstickets in de hand gedrukt. Alles was al geregeld en betaald! Dat had Lijo geregeld. We werden met een bus naar de aanlegplaats van de boot gebracht. Daar aten we eerst ons ontbijt op. Vervolgens gingen we aan boord. We hadden de beste plaatsen op de boot, helemaal vooraan.
De boottocht zou anderhalf uur duren. Het was heerlijk weer. Het zonnetje scheen inmiddels, er stond een licht briesje. Het uitzicht was weer adembenemend. Maar olifanten hebben we niet gezien. Ook geen bizons of herten, wat dat betreft. Helemaal geen dieren. Alleen wat kraanvogels en aalscholvers, maar die zie je overal. Natuurlijk, wilde dieren laten zich niet op commando zien, maar íéts was toch wel leuk geweest. Nu was het best een beetje een teleurstelling.
Na de rondvaart over het Periyar-meer stond een bezoek aan een specerijenplantage op het programma. Hier zagen we natuurlijk ook geen dieren, maar hebben wel weer veel over diverse specerijen geleerd, en heerlijk specerijen geproefd. We kregen er een privé-rondleiding waar bij de diverse specerijen uitgebreid en in verstaanbaar Engels (ook een pré, en niet altijd vanzelfsprekend in India) uitleg kregen over het verwerkingsproces, werking en houdbaarheid. We konden de verleiding -net als bij de thee- niet weerstaan, en hebben van alles van de heerlijkheden gekocht. Vooral van specerijen die in Nederland niet zo makkelijk verkrijgbaar zijn, zoals true cinnamon, allspice, verse vanille en groene kardamom. En dan ook nog eens volledig biologisch geteeld.
In de winkel van de plantage bleek ook maar weer hoe kort de lijntjes zijn in de hele toeristenindustrie. De mannen in de winkel kenden de mannen die onze boottickets hadden geregeld, en die kenden Lijo weer. Zo met z'n allen hebben ze voor ons in de loop van de middag ook nog een wandelsafari door het park geregeld. Deze wandelingen worden georganiseerd met een gids uit een van de oorspronkelijke stammen die nog in het reservaat wonen. Er wonen nog twee stammen in het Periyar reservaat. De ene bestaat uit ongeveer 250 individuen, de andere uit zo'n 400. Ze hebben ieder hun eigen leefgebied en hun eigen taal. De kleinste stam verzorgt ook de tribal dances die 's avonds opgevoerd worden (die hadden wij gisteravond ook nog gezien).
Wat heerlijk om weer een keer gewoon een eind te wandelen! De afgelopen dagen zijn we vooral rondgereden. De Indiërs begrijpen het concept van lopen zonder specifiek doel gewoon niet, terwijl wij dat de leukste manier vinden om een omgeving te ontdekken. En vandaag hebben we een wandeling gemaakt van een kleine drie uur, samen met de gids en de Duitse Susan, die ook in Thekkady op vakantie was. Het begon al goed: vrij snel kwamen we wilde bizons tegen, die bij een groepje gedomesticeerde waterbuffels stonden. Niet veel laten zagen we apen door de boomtoppen springen. En de hele tijd fladderden er kleurige vlinders zo groot als je hand rond.
Later in de wandeling zijn we ook nog herten tegengekomen, maar die spurtten snel weg. Ook hebben we een grote Indiase eekhoorn gezien en verschillende vogels, die ook al niet bleven stilzitten voor de foto. (De vlinders waren ook
niet te fotograferen, helaas.) En we zijn olifantendrollen tegengekomen, en een enkele omgeduwde boom. Hoewel we enorm hebben genoten van de wandeling, ook deze keer weer geen olifanten.
Reactie plaatsen
Reacties
Heerlijk, zo'n wandeling in de vrije natuur! Dat jullie dat kunnen doen, het lijkt wel een sprookje. Ik geniet met jullie mee!
Groetjes, Toos.
Wat een mooie foto's weer. Wat goed dat jullie niet hebben meegedaan om op een olifant een ritje te maken. Mooi statement gemaakt.