Al een tijdje zat Simon erop te azen dat ik een saree zou gaan dragen. Op 14 april bijvoorbeeld, viert Kerala nieuwjaar, dus dat leek hem een goede gelegenheid. We hadden al een keer in een winkel gekeken. Om te zien of de kleuren goed zouden staan, hebben een paar winkelmedewerksters mij toen al gedeeltelijk in het kledingstuk gehesen. Een saree is een lap stof van zo'n zes meter lang, die om de heupen wordt geslagen als een wikkelrok. Aan de voorzijde worden een aantal plooien gevouwen. Een gedeelte, de pallu, wordt over de schouder gedragen.Dit kan geplooid of los. Onder de rok wordt een onderrok gedragen, waarin de saree wordt ingestopt zodat hij op de heupen blijft hangen. Om het bovenlijf wordt tegenwoordig een kort blousje, een choli, gedragen. Heel, heel lang geleden was het bovenlijf gewoon bloot, zoals we hebben kunnen zien op afbeeldingen van oude koninginnen.
Maar toen kwamen de eind-van-het-schooljaar-festiviteiten van het Albert's Institute of Management eraan. Simon liet in het bijzijn van dr. Geo, het hoofd van de opleiding, eens vallen dat dát een mooie gelegenheid zou zijn om een saree aan te schaffen. En dat zette een hele machinerie in werking. Om te beginnen, vond Geo het onzin om voor één gelegenheid een dure saree te kopen. Bovendien: Ik zou eerst eens moeten proberen of ik me er wel vrij genoeg in zou kunnen voelen. Zijn vrouw heeft enkele sarees die ze toch nooit draagt, dus ik kon wel wat lenen. En studentes en vrouwelijke collega's konden wel helpen om hem aan te doen.
De dag van het feest gingen we dus al vroeg naar het AIM, waar Geo inderdaad een paar sari's had liggen. Samen met een vrouwelijke prof en twee studentes ging ik naar een kamertje achterin het gebouw, om de proef-saree aan te doen. Ik had natuurlijk nog geen choli, dus mijn t-shirt moest maar dienst doen. Dat maakte het aandoen van de saree wel nog wat lastiger, want er moet best wel wat stof achter de rand van de onderrok ingestopt worden. Doordat er drie dames bezig waren geweest de saree om mij heen te draperen, voelde ik me net een prinses Tegenwoordig maken Indiase vrouwen wel uitgebreid gebruik van handige hulpmiddelen als veiligheidsspelden om de hele boel op zijn plaats te houden. Mede daardoor voelde het best als een stabiel geheel. Kortom, ik voelde mij zeker en vrij genoeg die avond 'voor het echie' te gaan.
Ik had keuze uit 2 zijden sarees: een rode met goud ingeweven of een peacock-blauwe met roze accenten. De keus viel unaniem op de blauwe. Restte mij alleen nog een bijpassende choli en onderrok te kopen. Hiervoor werden weer twee andere studentes gecharterd. Choli's worden meestal gemaakt van dezelfde lap als de saree, en dan helemaal op maat gemaakt voor de dame in kwestie. Maar bij Seematti, een enorme kledingwinkel, hadden ze ook ready-made choli's. De juiste kleur zoeken was nog lastig. Een blauwe? Of toch een groene? Of een roze? En dan met wat voor werkje erin. Of toch lieve uni, zonder werkje. De meiden hebben ontzettend goed geholpen, zeker toen bleek dat de uiteindelijk gekozen choli met geen mogelijkheid dicht ging. Want Seematti beschikt oven een in-house naaiatelier, en de readymade blouses zijn op zodanige manier in elkaar gezet, dat ze makkelijk wat breder gemaakt kunnen worden.
Terwijl we wachtten op het vermaken van mijn choli, zijn we voor Simon ook op zoek gegaan naar traditionele kleding. Een dhoti in de typische Kerala kleurencombi off-white met goud. Met een mooie bijpassende blouse erbij. Ook hier gaven de studentes waardevolle tips. We zijn er wel achter gekomen dat de Indiase stijl van kleden over het algemeen wat strakker om het lijf zit dan wij gewend zijn. Vooral voor Simon een vervelend gegeven. Hij is bang uit een blouse te scheuren als hij te heftig zou bewegen. Ook ik heb even moeten slikken. Mijn vermaakte choli leek nog niet te passen. Totdat de designer die 'm voor mij op maat heeft gemaakt hem bij mij aan deed. Even flink sjorren en dan gaat 't wel. Hij was goed, zei ze vastberaden. Zo hoort het.
Na een paar uur zijn we uiteindelijk toch geslaagd voor ons beiden. Maar met de kleding waren we nog niet klaar. Zeker bij een saree horen accessories, Moet je net mij hebben. Maar ik heb me laten overhalen door de jongedames, en heb uiteindelijk oorbellen en twee armbanden gekocht. De kettingen die we zagen, vond ik echt veel te protserig, dus daar ben ik niet in mee gegaan.
Na wat afkoelen, eten en douchen, werd ik om half vier weer verwacht, voor het definitieve aankleden. De blouse en onderrok lukte mijzelf nog wel, waarna er twee nieuwe studentes kwamen om mijn saree om te hangen, te plooien en vast te spelden. Daarna kwam er een meisje dat mijn haar zou doen. Uiteindelijk waren ze er met z'n drieën: eentje die mijn haar deed, eentje die de speldjes aan gaf en eentje die beoordeelde of het goed was. Het was pas af, toen ze ook wat lippenstift hadden mogen aanbrengen, en ik een bindi (stip) tussen mijn wenkbrauwen had. Wauw! Ik ben vandaag onder handen genomen door 9 man -ehh vrouw- personeel.
Reactie plaatsen
Reacties
Een sjiek stel, zo.Wat mooi om dat mee te maken, lijkt me.
Groetjes, Toos.
Leuk om jullie verhalen te lezen. En leuke outfits zo. Konden jullie er in lopen en zitten? Of alleen deftig staan?
Veel plezier de komende tijd!
Jemig wat een onderneming.maar het staat jullie prachtig. Jaklien weet je je nu ook zelf aan te kleden ?
Staat jullie uitstekend!