Even werd het spannend, toen we het station van Vellore bereikten. Onze trein was omgeleid, reed niet via dit station, sorry voor het ongemak. Maar gelukkig konden we op de eerstvolgende -dubbeldecker- trein meerijden. Op aanwijzing van de Stationsschef vroegen we de conducteur van de eerste trein naar Bangalore of er nog een plek vrij was. De conducteur gaf ons eerst even zijn eigen stoel en toen er een open plekje was, verwees hij ons daar naartoe. Meevallertje bij een tegenvaller. Netjes volgens planning kwamen we aan in Bengaluru, oftewel Bangalore. IT-hoofdstad van India, derde grootste stad van het land, met ruim 8,5 miljoen inwoners in de stad (15 miljoen in de conglomeratie). Een stad met een geschiedenis van ruim 1500 jaar. Kortom: Hier is voor ons genoeg te beleven!
De stad ligt op ongeveer 900 meter hoogte, waardoor het er qua temperatuur ook nog eens prima uit te houden is. Op het ogenblik ligt het gemiddelde rond de dertig graden. Dan kan je nog eens iets ondernemen.
Dagje niksen
We moesten van het station in Bangalore nog wel naar ons hotel zien te komen. Nou is een taxi hier snel gepakt en gelukkig hebben de meeste steden ook een systeem om nietsvermoedende reizigers ervoor de behoeden een poot uitgedraaid te worden. Een beetje station heeft "prepaid taxi's". Voor het bedrag van 20 roepies rekent een mannetje in een glazen huisje op de computer uit hoeveel jouw rit moet kosten. Met het door hem uitgedraaide bonnetje, ga je naar een deelnemende taxi en de chauffeur brengt je voor een acceptabel bedrag naar de plaats van bestemming. Bij riksja's spreken we tegenwoordig ook altijd de prijs af. Als we het niet eens zijn met de voorgestelde prijs, kunnen we altijd afdingen of een ander vervoersmiddel zoeken. Maar het goedkoopst blijft toch wel Uber.
Pas tegen tweeën waren ingecheckt in onze kamer. We hebben ons in deze stad weer verwend, en hebben een hotel met zwembad op het dak. Toen we de gordijnen van de kamer opentrokken, moesten we wel even slikken van het uitzicht. Pal naast ons 4-sterren hotel ligt een sloppenwijk. Je vraagt je sowieso af waarom hotels van die grote ramen in de gevels laten aanbrengen. In de praktijk zijn altijd de gordijnen dicht, om de warmte van de zon buiten te houden.
Omdat het toch tijd was voor lunch, besloten we een stukje te gaan lopen. Direct naast het hotel, ligt een winkelcentrum. De keuze was snel gemaakt om daar even naar binnen te lopen, om even wat te gaan eten. We hebben op ons dooie akkertje alle verdieping rondgeslenterd totdat we bij het foodcourt kwamen. Tegen die tijd was het bijna vier uur en waren we over de honger heen. We besloten het bij een snackje te houden. Het bijzondere schrift van de lokale taal, het Kannada op de winkelgevels viel wel duidelijk op, naast de welbekende merknamen. Kannada (ಕನ್ನಡ) is net als Tamil en Malayalam een Dravidische taal, en wordt in allerlei dialecten door zo’n 38 miljoen mensen als moedertaal gesproken. Die enorm grote Kannada-namen op de gevels is het gevolg van een wet die regelt dat 60% van de naam van een bedrijf in het Kannada zichtbaar moet zijn. Zo niet, dan volgen sancties.
Toen we doorliepen, kwamen we bij de bioscoop op de bovenste verdieping. We kijken al weken geen televisie of films meer, want geen enkel hotel had Engelstalige of Engels ondertitelde televisie. En we zijn wel allebei dol op films.
Hadden wij even geluk: er draaiden meerdere films die door ons te volgen zouden zijn. We kozen voor The Boy and the Heron, een Japanse anime waarvan ik had gehoord dat hij erg goed zou zijn. Er waren helaas geen goede plaatsen meer beschikbaar, zodat we besloten de volgende dag pas te gaan. Zondags zijn musea e.d. nog wel eens gesloten, dus dat kwam extra goed uit. Bovendien midden op de dag in de koele bios zitten is ook bij 30 graden lekker.
Fort en paleizen
In deze enorme stad is ook echt voldoende te zien. Om te beginnen was er het Bangalore Palace. De maharadja van Mysore was in Engeland op bezoek geweest bij Queen Victoria op Windsor Castle. Hij was zo onder de indruk dat hij zelf een vergelijkbaar kasteel liet bouwen als zomerpaleis in Bangalore. Het is inderdaad een mooi paleis, met veel torentjes en binnenplaatsen met zitjes en fonteinen.
Het paleis is nog steeds in privébezit van de koninklijke familie. Om het te onderhouden, wordt het opengesteld voor publiek. Ook is er een (feest)zaal aan vast gebouwd, die gehuurd kan worden. Dat was ook het geval toen wij het paleis bezochten. Er werden juist versieringen aangebracht om bruiloftsgasten te verwelkomen.
Niet alle kamers van het paleis zijn open, een flink aantal ervan moet nog onder handen genomen worden. Er hangen vooral veel foto's van de verschillende generaties Maharadja's. De vloeren met tegeltjes in kleurige motieven zijn al 140 jaar oud. De muren zijn niet behangen, maar handmatig beschilderd met fijne motieven. de plafonds waren wel al gedeeltelijk onder handen genomen geweest en opnieuw gestuct en geschilderd. Binnen foto's nemen mocht niet, maar op één van de binnenplaatsjes hebben we toch even snel de camera tevoorschijn gepakt, met toestemming van onze gids.
Ouder dan het paleis, is Bangalore Fort, in de vijftiende eeuw gebouwd al fort van klei. Later, in de 17e eeuw werd het fort versterkt met stenen metselwerk, door Hyder Ali, de mogul heerser van die tijd. Er staat nog maar een klein stukje van het oorspronkelijke fort, dat ruim een kilometer doorsnede heeft gehad. Met imposante muren van meters dik en zeker 10 meter hoog. Toch was het de Britten in 1791 gelukt bij de verovering van Bangalore een gat in de muur te bombarderen en zo het fort over te nemen van Tipu Sultan, de zoon van Hyder Ali. Die Tipu Sultan zijn we al op veel verschillende plaatsen tegengekomen. Eerst bij het fort in Palakkad, in Vellore en nu weer hier. Dat was een druk mannetje! Hij heeft met heel wat lokale (Hindoe) koningen gevochten, en ook best vaak gewonnen. Maar uiteindelijk heeft hij tegen de Britten het loodje moeten leggen.
Niet ver van het fort staat het zomerpaleis van Sultan Tipu. Het is maar een klein paleisje, en bezoek werd vrijwel onmogelijk gemaakt door het feit dat je alleen online kaartjes kan kopen. Natuurlijk lukt dat ons niet, met onze buitenlandse bank. Maar terwijl bij de poort stonden om het te proberen, zag ik ook verschillende groepjes Indiërs afdruipen omdat het niet lukte de transactie te voltooien. Maar wij zijn inmiddels creatief genoeg om toch een paar foto's te kunnen maken van het paleis en de voorliggende tuin. Naast het paleis staat een tempel, die ook ooit in het fort had gestaan, voordat het grootste deel van het fort verdween. In Mysore krijgen we een nieuwe kans wat van Tipu Sultan te zien.
Garden City
Bengalore wordt ook wel de Garden City of India genoemd, vanwege haar vele parken. Het viel ons ook al direct op tijdens de eerste rit door de stad, hoeveel groen er te zien was. Grote bomen in de straten, en inderdaad heel veel kleine en grotere parkjes.
Het grootste park van Bengaluru is het Cubbon park, officiële naam Sri Chamajendra Park is aangelegd in 1870. Het is door de Britten aangelegd als landschapstuin. In 1876 is er ook het Staatsmuseum voor archeologie gebouwd, tegenwoordig het Government Museum. Aan de andere kant van het park staat nog een paleisachtig gebouw, de Attara Kacheri. In 1864 gebouwd als overheidsgebouw voor de regering van het toenmalige Mysore (het koninkrijk). De Britten hadden de maharadja zijn bestuursrecht afgenomen en alle administratieve functies naar Bangalore verhuisd. In dit gebouw is tegenwoordig het hooggerechtshof van Karnataka gevestigd.
Net buiten het park, tegenover de Attara Kacheri, staan de twee gebouwen van het parlement: De Vidhana Soudha. Toen India onafhankelijk werd op 15 augustus 1947, sloot de staat Mysore zich bij het land aan. De hoofdstad verhuisde ofiicieel van Mysore naar Bangalore. Al snel bleken de betsaande overheidsgebouwen te klein, en in de jaren 50 van de vorige eeuw werd de Vidhana Soudha gebouwd in neo-Dravidische stijl. Tussen deze eerste en tweede kamer van de deelstaat Karnataka, zit een reusachtig beeld van Gandhi, de vader des vaderlands.
Reactie plaatsen
Reacties
Prachtig wat jullie daar allemaal zien. Met al die mooie foto's en
achtergrond informatie, heel interessant! Dank jullie wel.
Groetjes.
Boeiend verhaal. Ou je bij thuiskomst moeten laten drukken. Hartelijk gegroet, Henk van Renssen