Anand Bhavan
Onze goede vriend Prakash Goossens heeft de aanzet gegeven tot onze reis naar India. Hij heeft ons in contact gebracht met father Shaiju, en toen ging het balletje aan het rollen. Prakash is op jonge leeftijd geadopteerd door Belgische ouders vanuit het weeshuis Anand Bhavan in Malampuzha. We waren nieuwsgierig naar zijn geboortestreek en besloten een onaangekondigd bezoekje aan het weeshuis af te leggen.
Het was rond de 40 graden in de schaduw, dus er was buiten niemand te zien. We liepen de voordeur binnen en werden ontvangen door een paar verbaasd en enigszins argwanend kijkende zusters. Na drie keer uitleggen wie we waren en waarom we kwamen, kwamen de zusters een beetje los en werden we ontvangen.
De jongste aanwezige was Anita, een jeugdwerkster die de opvang van de kinderen begeleid. Zij vertelde ons, dat er niet alleen maar weeskinderen wonen, of kinderen die ter adoptie worden aangeboden, maar dat er ook kinderen met een moeilijke thuissituatie worden opgevangen. Ook werd uitgelegd dat er nog maar weinig kinderen ter adoptie naar het buitenland gaan, ca. één per jaar. Er gelden tegenwoordig strenge regels vanuit de Indiase overheid.
Anita leidde ons rond en stelde ons voor aan de kinderen. Vanwege de zomervakantie waren er niet veel kinderen aanwezig. De kinderen hadden leeftijden tussen de 4 en de 17 jaar. Wij legden hen uit dat we uit Nederland kwamen en waarom we een bezoek brachten. De wat oudere kinderen konden zich aardig in het Engels redden, maar voor de kleintjes trad Anita op als tolk. Nadat de jongsten ons keurig in het gelid hadden getrakteerd op een liedje konden we het terrein nog wat verder bekijken. In de tuin was een speeltuintje. Naast het weeshuis staat een convent waar in zo'n 30 zusters wonen. Zuster Rose kon zich Prakash wel herinneren van zijn eigen bezoeken aan het tehuis.
Aan het eind van ons bezoek werden we vriendelijk uitgenodigd voor de "thee". We kregen een flink glas zelfgemaakte citroenlimonade en een bord Tapioca te proeven en een als toetje een dikke banaan. Ter afsluiting kon Jaklien haar hobby selfies maken nog wat oefenen.
Malampuzha Dam
Onze taxichauffeur had geduldig op ons gewacht en bracht ons even verderop bij de Malampuzha Dam. Vlakbij de dam was een opvang voor slangen die in de buurt te vinden zijn. Veel mensen zijn bang voor slangen, maar het zijn eigenlijk heel nuttige beesten omdat ze zich o.a. voeden met ratten en muizen. De populatie ratten en muizen moet in India onder controle gehouden worden omdat deze dieren veel schade aan de oogst kunnen veroorzaken. Dat heeft in het nog niet zo heel grijze verleden geleid tot hongersnoden in India.
Tegen de Malampuzha dam aan ligt een prachtig aangelegde tuin die ook wel wat weg heeft van een pretpark. Het was nog een flinke wandeling, door de Japanse tuin over een lange rij stepping stones, via het beeld van ... naar de dam, de trappen op en daarna de dam over. Het water aan de achterzijde van de dam stond extreem laag. Het dam zal echter over ruim een maand, als het moessonseizoen aanbreekt weer snel vol lopen. Gelukkig waren er wat wolken en was de temperatuur gezakt tot rond de 35 graden, lekker koel.
Overal waar we lopen worden we aangekeken, vooral door kinderen die nog nooit een blanke zijn tegengekomen. Met enige regelmaat worden gevraagd voor selfies. Door de familie op de foto werden gevraagd om een familiefoto te maken. Simon dacht dat hij de foto zou moeten maken, maar nee, we moesten samen met de hele familie op de dam poseren. Dat was niet de eerste keer dat dit gebeurde, en het zal ook wel niet de laatste keer zijn. We voelen ons af en toe net filmsterren.
Fort Pallakad
Na een goede nacht slaap zijn we de volgende ochtend meteen na het ontbijt -en dus voor de ergste hitte- met de riksja naar Pallakad Fort gereden. Het Fort heeft een lange geschiedenis van vele veroveringen door diverse overheersers. Gezien de snelheid waarmee het Fort van eigenaar wisselde, kun je je afvragen hoe effectief het was. Het Fort heeft acht bastions en een nog bestaande slotgracht. Hoewel het water laag stond, wemelde het van het leven in de gracht. Wel tientallen schildpadden zwommen er rond en aten mosjes en waterplanten van de stenen.
Net als we al gezien hadden op andere historische plaatsen, is hier in het fort een tempel gemaakt. Moeilijk te zeggen of die er altijd al was, of pas op een later tijdstip is ingebouwd. Maar bij binnenkomst moesten we langs de toeziende ogen van de goden. Na een tweede poort bereikten we de binnenplaats, waar onder andere nog het oude paleis staat, nu in gebruik als kantoor van het lokale kadaster.
De muren van het fort zijn meer dan een meter dik, om kanonskogels te kunnen weerstaan. Nu leek het meer dat de muren gebruikt werden door jonge stelletjes om van buiten ongezien en verstopt achter een paraplu stiekem een beetje te kunnen foezelen. Af en toe piepte er een hoofd achter de paraplu vandaan om te zien wie er in de buurt was.
Naast het Fort is een park, wat we ook bezocht hebben. Het eerste deel herbergt een speeltuintje, waar kinderen lekker in de schaduw van de bomen konden spelen. Maar toen we verder liepen, kwamen we bij een beeldentuin met verschillende beeldhouwwerken. Gewapend met een paar flessen water hebben we genoten van een mooie omgeving en een prima manier om de ochtend door te brengen.
Hindoe Tempels
Het heetste deel van de dag hebben we doorgebracht in de airco van onze hotelkamer, en later van een restaurantje waar we gegeten hebben. Een beetje onderzoek op internet, gaf ons tips voor een paar tempels in Palakkad, die de moeite van het bezoeken waard zouden zijn. Dus we belden weer een taxi en zijn kriskras door de stad getoerd om er een paar te bekijken.
Sree Visalakshi Sametha sree Viswanathaswamy Temple, een groot tempelcomplex in een oud gedeelte van de stad, waar we vriendelijk welkom werden geheten, mochten rondkijken en zelfs foto's mochten nemen.
Vadakanthara Sree Thirupuraikkal Bhagvathi Temple, ook een groot complex, waar de shrines van de verschillende goden koperen daken hebben. Simon moets hier wel zijn t-shirt uitdoen en dan maar in ontbloot bovenlijf rondlopen. Daar dichtbij stonden nog twee kleinere tempeltjes. Allereerst de Sree Siva Temple. In het voorportaal zaten wat dames te zingen. Zij vertelden ons dat we nog even moesten wachten tot de tempel open zou gaan. En dat Simon, in zijn broek, niet naar binnen mocht. Alleen in een dhoti mogen mannen de tempel betreden. Mijn Indiase kurta was wel geaccepteerd, dus terwijl Simon in het voorportaal wachtte, mocht ik naar binnen.
De Sree Shastha Temple, een straatje verderop, was gesloten. Maar de taxichauffeur wist er nog wel een. Hij scheurde door de straten van Palakkad om ons op tijd bij de Sree Manappullikavu Bhagavathy Temple te krijgen. Daar hadden we nog 5 minuten om rond te kijken, voordat de tempel zou sluiten. We waren net naar buiten gestapt, toen de zware deuren met een klap dichtsloegen.
In achtereenvolgende tempels kregen we een bindi (stip op het voorhoofd), werd Jaklien besprenkeld met heilig water, kregen we gezegende bloemetjes en aten we payasam. Daarna werden we, voor de zoveelste keer, aangesproken met de vraag: "Where are you from?" De aardige dame die deze keer de vraag stelde, nodigde ons na een kort gesprekje uit om mee te komen naar haar huis. Het was dichtbij, zei ze. Uiteindelijk bleek het minder dichtbij dan voorgesteld, maar de wandeling in de zwoele avondlucht was wel lekker. Het bleek dat ze tijdelijk bij haar broer woont, met haar tweeling van 17 jaar, met wie ze de tempel had bezocht.
Bij het huis gekomen, kwam haar broer ons al tegemoet gelopen. We werden binnen ontvangen, kregen een drankje (curd met gember en kerrieblaadjes, "very good for digestion"). De dame (tot mijn schaamte moet ik zeggen dat ik haar naam niet heb onthouden) was docent, en haar broer een astroloog, die al vele geïnteresseerden uit het westen had opgeleid. Na een half uurtje zijn we weer opgestaan, maar niet na de toezegging te hebben moeten doen dat we, voordat we teruggaan naar Nederland, nog een keer terugkomen voor een uitgebreide lunch.
Reactie plaatsen
Reacties
Ongelooflijk wat jullie daar allemaal kunnen zien, prachtig!
Geniet er van, ik doe het ook! Groetjes. Toos.
Wat een prachtige reis. Andere wereld.. Mooie mensen.. spectaculaire tempels. Grieten.