Gisteren (25 mei) werd er gestemd voor de zesde ronde. Er werd in 58 kiesdistricten gekozen. Bihar (8), Haryana (10), Jammu en Kasjmir (1), Jharkhand (4), Delhi (7), Odisha (6), Uttar Pradesh (14) en West-Bengalen (8). Er zijn dan ook vrijwel dagelijks opkomstcijfers en prognoses op TV en in de kranten. Dat zal vanaf nu ook wel zo blijven, want de zevende en laatste fase staat gepland voor zaterdag 1 juni. Tijdens deze fase staan er 57 kiesdistricten op het spel: Bihar (8), Himachal Pradesh (1), Jharkhand (4), Odisha (6), Punjab (13), Uttar Pradesh (13), West-Bengalen (9) en Chandigarh (1). In elk kiesdistrict wordt één winnende kandidaat gekozen. De kandidaat met de meeste stemmen in elk district vertegenwoordigt dat district in het Indiase parlement (Lok Sabha), er is geen vereiste voor een absolute meerderheid. Geregistreerde kiezers brengen hun stem uit met behulp van een elektronische stemmachine (EVM’s). Nadat iemand een stem heeft uitgebracht, wordt er inkt op de wijsvinger van de linkerhand aangebracht als teken dat de persoon al heeft gestemd.

   Het districtenstelsel in India lijkt sterk op het stelsel uit het Verenigd Koninkrijk (waar ook verkiezingen aanstaande zijn). Waar Nederland een representatieve democratie kent, kan het districtenstelsel ervoor zorgen dat een partij met een minderheid van het totaal aantal stemmen toch de meerderheid in het parlement krijgt. Kleine partijen hebben in een districtenstelsel veel minder kans op zetels. In 2019 haalde de BJP met 37,8% van het totaal aantal stemmen 303 van de 543 zetels in het parlement, genoeg voor een absolute meerderheid. Waar eerder deze maand de prognoses nog erg gunstig leken voor de Hindoe-nationalistische partij BJP van president Modi, lijken de laatste peilingen te duiden op een minder grote overwinning, of zelfs een uitslag waarbij het INDIA blok wint.   

Anti-bekeringswetten

   Hindutva (letterlijk “Hindoe-zijn”) is een politieke ideologie die pleit voor Hindoe-suprematie en streeft naar de transformatie van India, dat grondwettelijk een seculiere staat is, naar een etnisch-religieuze Hindoe-natie. Sinds premier Modi aan de macht is in India, is de situatie voor christenen en moslims in grote delen van het land verslechterd. De Hindutva-ideologie wordt steeds meer gepromoot. In 12 staten zijn er anti-bekeringswetten ingevoerd: Arunachal Pradesh, Chhattisgarh, Gujarat, Haryana, Himachal Pradesh, Jharkhand, Karnataka, Madhya Pradesh, Odisha, Rajasthan, Uttarakhand en Uttar Pradesh. Anti-bekeringswetten, ook wel bekend als vrijheid van godsdienstwetten, zijn wetten die zijn ontworpen om de bekering van de ene religie naar de andere te voorkomen of te verbieden. Deze wetten maken religieuze bekering door dwang of verleiding strafbaar. Op grond van deze wetten zijn de afgelopen jaren vooral in de staat Uttar Pradesh tientallen christenen gearresteerd, waaronder priesters. Deze wetten lijken in strijd met het recht op vrijheid van godsdienst dat is vastgelegd in de Indiase grondwet en in internationale mensenrechtenwetten zoals de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. 

De oppositie

   Het INDIA-blok (Indian National Developmental Inclusive Alliance) is een alliantie van oppositiepartijen die is gevormd om de BJP te bestrijden. De Congres-partij van Rahul Gandhi is binnen het INDIA-blok de belangrijkste partij, maar het blok bestaat uit 26 partijen, waaronder 24 regionale partijen. De Congrespartij is momenteel aan de macht in vier staten: Karnataka, Rajasthan, Chhattisgarh en Himachal Pradesh. Daarnaast maakt de partij deel uit van regeringsallianties in Bihar, Tamil Nadu en Jharkhand. Het INDIA-blok heeft een aantal forse uitdagingen gekend, waaronder leiderschapskwesties en wisselende verkiezingsresultaten. In West Bengalen, Punjab en Kerala strijden kandidaten van verschillende INDIA-partijen zelfs tegen elkaar. Extra lastig is dat de deelnemende partijen en kandidaten zich uit de alliantie kunnen terugtrekken en naar de BJP overlopen. Dat is ook al een paar keer gebeurd.